تخمين دماي هوا و سطح زمين با استفاده از GLDAS و NCEP/NCAR

دماي هوا و سطح زمين از جمله مهم ترين عواملي هستند كه در تخمين بسياري از پارامترهاي هيدرولوژيكي در سطح حوزه آبريز مورد استفاده قرار مي گيرند. اين پارامترها با حضور باندهاي حرارتي در سنجنده ها قابل اندازه گيري هستند. در اين پژوهش به ارزيابي دماي سطح زمين مدل GLDAS با سنجنده MODIS و همچنين ارزيابي دماي هواي مدل GLDAS و پايگاه NCEP/NCAR با داده هاي ايستگاهي در استان هاي البرز، قزوين، زنجان، كردستان و همدان پرداخته شد. در ارزيابي داده هاي دماي سطح زمين مدل GLDAS با سنجنده MODIS نتايج خوبي حاصل نشد. داده هاي دماي هوايGLDAS و NCEP-NCAR با داده هاي ايستگاهي ارزيابي شدند. نتايج نشان داد كه GLDAS و NCEP-NCAR دقت خوبي دارند. به عنوان مثال در مقايسه NCEP-NCAR با ميانگين ايستگاه هاي آق كهريز، سد اكباتان، وسج، ورآينه، خدابنده، سنندج، بيجار و قروه در سال 2008 ضريب تبيين (R2)، ضريب كارايي مدل (EF)، خطاي اريب ميانگين (MBE)، ميانگين مطلق خطا (MAE) و ريشه ميانگين مربعات خطا (RMSE) به ترتيب برابر 994/0، 987/0، 319/0، 987/0 و 173/1 درجه سانتي گراد به دست آمد.