آسيب‌شناسي بحران‌هاي اجتماعي و الزامات سياست‌گذاري امنيتي در پيشگيري از آن

pathology of social crises and security policy requirements in preventing it

بحران هاي اجتماعي كه مي توانند موجبات بي نظمي و ناامني را فراهم آورند، همواره تاثيرات مهمى بر امنيت داشته و دارند. از آنجايي كه هر‌ بحران اجتماعى مولود مسائل‌ و مشكلات‌ گوناگونى است ، شناخت ابعاد و ويژگى‌هاى آن‌ها از قدم‌هاى اوليه در مديريت بحران خواهد بود. بنابراين اين پژوهش به منظور بحث از علل بروز شورش هاي شهري و نحوه مديريتشان انجام شده است. پژوهش حاضر از نظر هدف تحقيقي كاربردي، از حيث روش توصيفي و از نظر گردآوري داده‌ها و اطلاعات، كتابخانه‌اي و ميداني است. جامعه آماري اين پژوهش را متخصصين علوم سياسي، امنيتي و انتظامي تشكيل داده كه با روش نمونه گيري زنجيره اي تعداد 25 نفر به عنوان حد نمونه انتخاب شدند. بر اساس يافته ‌هاي پژوهش و ضريب مسيرها به ترتيب علل اقتصادي با 32/1 ،سياسي 30/4 فرهنگي 26/3 و اجتماعي با24/2 درصد تغييرات مربوط به شورش‌هاي شهري را به طور مستقيم تبيين مي‌كنند و عوامل اجتماعي بطور غيرمستقيم و از طريق متغيرهاي ميانجي اقتصادي 39/7 ،سياسي 63 و فرهنگي45/3 درصد در وقوع شورش‌هاي شهر تهران تاثير دارد. اين در حالي است كه اقداماتي كه در حال حاضر با عنوان تامين امنيت به منظور پيشگيري از بحران هاي اجتماعي صورت مي گيرد عمدتاً اقدامات سلبي و مقابله اي در كاهش جرايم و ناهنجاري هاي اجتماعي است.