تحليل رابطه اشتغال نيروي انساني و راهبرد توسعه پايدار منطقه اي

Analysis of the relationship between manpower employment and sustainable regional development strategy

با معرفي شاخص‌هاي توسعه پايدار توسط سازمان ملل، علاوه بر اهميت دادن به متغيرهاي كمي اقتصادي، به جنبه هاي كيفي زندگي انسان همچون آموزش و اشتغال، تأكيد شد و اينگونه بيان شد كه تقويت و تكامل تواناييها، مهارتها و قابليت هاي انساني، خطر بيكاري را كاهش و درنتيجه وضعيت اقتصادي - اجتماعي به سمت توسعه پايدار حركت مينمايد. هدف از اين پژوهش، تحليل وضعيت اشتغال در بخشهاي عمده اقتصادي استان لرستان طي سالهاي 1390-1380 است. براي اين منظور از داده هاي مربوط به نتايج طرح آمارگيري نيروي كار سالهاي 1380 و 1390 استفاده شد تا با به‌كارگيري دو مدل اقتصاد پايه و تغيير سهم، به بررسي علل رشد متناسب يا نامتناسب شاغلان استان لرستان نسبت به‌كل و همچنين تشخيص بخش­ هاي داراي مزيت نسبي و قدرت رقابتي استان بپردازيم. نتايج حاصل از پژوهش، نشان­ دهنده نامتناسب بودن وضعيت رشد شاغلان استان لرستان نسبت به شاغلان كشور در دوره مورد بررسي است، به طوريكه مدل تحليل تغيير- سهم، علت اين عدم تناسب را تغييرات رقابتي و ساختاري منفي بيان مي كند؛ بنابراين لازم است با فعال‌ سازي قابليت هاي منطقه اي و پياده سازي برنامه هاي توسعه اي متناسب با شرايط كسب‌ و كار، حجم قابل‌توجهي از تقاضا براي اشتغال در استان فعال شود. در عين‌ حال سيستم آموزش مهارتي و تخصصي طرف عرضه نيروي كار نيز مبتني بر واقعيت­ هاي طرف تقاضا تنظيم گردد. نتايج حاصل از بكارگيري ضريب نسبت مكاني، بيانگر پايه­ اي بودن بخش كشاورزي و غيرپايه­اي بودن بخش ­هاي صنعت و خدمات و بنابراين توصيه به حركت بخش كشاورزي استان در جهت مزيت نسبي كشور است.

By introducing sustainable development indicators by the United Nations, in addition to the importance of quantitative economic variables, emphasis was placed on the qualitative aspects of human life such as education and employment, and it was argued that the strengthening and development of abilities, skills and human capabilities reduce the risk of unemployment and, as a result, the socioeconomic situation moves towards sustainable development. The main objective of present study is to investigate the proportionate and disproportionate growth rate of employment in Lorestan province of Iran during the period of 2001-2011, compared to the rest of the county (Reference Sector) at national level, using Shift-Share and Location Quotient models. The measured Location Quotient (LQ) coefficients, show that from the viewpoint of employment rate and its share in different economic sectors, the agricultural sector still remains to be a basic and fundamental sector compared to other sectors of industry and services, towards achieving sustainable development objectives in Lorestan. It is necessary to activate a significant amount of demand for employment in the province by activating regional capabilities and implementing development programs tailored to business conditions. At the same time, the skill-oriented training system of the labor force supply side should also be regulated according to the labour demand market.