تحليل انتقادي گفتمان ايرانشهري (با تاكيد بر نگاه رانسيري به انديشه جوادطباطبايي)

(A Critical Analysis of Iranshahri Discourse (Emphasizing Ranciere 's Views on Javad Tabatabaei's Thought

هدف از اين پژوهش، تحليل گفتمان ايرانشهري به مثابه گفتمان هويتيِ نوين ايرانيان در كليت اقتصادي - سياسي معاصر است. از آن‌جا كه صورت‌بندي نوين اين گفتمان در آثار جوادطباطبابي ظهور يافته، مفصل­ بندي اين گفتمان و چراييِ هژموني ك­شدن آن بر مبناي متون نويسنده نام‌برده مورد پرسش قرار مي­ گيرد. در ادامه مفهوم خلاِ ايجاد شده به وسيله نئوليبراليسم را واسطه قرار داده و به صورت‌بندي اين خلا در گفتمان ايرانشهري بر مبناي روش­ شناسي لاكلائو پرداخته­ ايم. ايده نظري پژوهش حاضر اين است كه گفتمان ايرانشهري درصدد تفسير شكاف برآمده از نئوليبراليسم به واسطه فلسفه ­سياسي خاص خود است. بدين­ ترتيب با بهره­گيري از مفاهيم رانسيري مولفه­ هايي مانند: ديگري تهي از ديگريت، حذف مردم و برساخت ملت، جمعِ تهي افراد و تحميل اجماع بر اختلاف را در تحليل فلسفه­ سياسي آن بر شمرده­ايم. براساس مولفه­ هاي فوق چنين استنباط مي­ شود كه گفتمان ايرانشهري و فلسفه­ سياسي آن درصددند با عطف توجه توده ­ها به جايي غير از بحران­هاي نئوليبراليسم، سياست­ هويت ايراني را بنيان نهاده و وضعيت موجود را توجيه كند.

This research aims to analyze Iranshahri discourse as a modern identity discourse of Iranians in terms of contemporary economy and politics. Since the modern formation of this discourse has appeared in Javad Tabatabaei’s works, the articulation of this discourse and the reason for its hegemony are examined according to his writings. Then, we examined the formation of the concept of emptiness in Iranshahri discourse using Laclau's methodology. The theoretical concept of this research suggested that Iranshahri discourse aims to interpret the emptiness created by neoliberalism through his particular political philosophy. Thus, we recognized the following parameters in Tabatabaei's political philosophy: the emptiness of otherness, eliminating people and building nations, alienated people, and imposing consensus in his political philosophy analysis. The above concepts showed that Iranshahri discourse and his political philosophy attempt to construct Iranian identity and justify the status quo by drawing the masses’ attention to something other than neoliberalism crises.