ژان پل سارتر و “باور غلط ” در نمايشنامه آخرين نوار كراپ اثر ساموئل بكت

Jean Paul Sartre and ‘False belief’ in Becket’s Krapp's Last Tape

شخصييت كراپ در نمايشنامه آخرين نوار كراپ نوشته ساموئل بكت، يكي از شخصيت هاي پوچ گراي تاريخ "تأتر پوچي" است. در اين مقاله شخصيت پوچ گراي كراپ با توجه به فلسفه ي اگزيستانسيالسم ، به ويژه مفهوم "باور غلط" و "جهش اعتقادي" مورد بررسي قرار گرفته است و نبود ايمان را در اين شخصيت مورد كنكاش قرار مي دهد. اين مقاله سرانجام نشان خواهد داد كه زندگي در تاريكي كه ترجيح خود شخصيت كراپ است، نتيجه "باور غلطي" است كه سارتر آنرا توضيح داده است. با توجه به اين دو مفهوم كه از سارتر و كي ير كگار گرفته شده است، در خواهيم يافت كه خودآگاهي و ايمان تنها راه خروج از چنين پوچ گرايي است. انسان تا زمانيكه خود را انكار كند و به خود دروغ بگويد، بر خود آگاهي خود پرده كشيده است و آن را ناديده مي گيرد. همچنين ايمان در فلسفه ي كي ير كگار به فرد كمك مي كند تا در مقابل نيستي هاي وجود، خود را نبازد و با باوري استوار پيش برود.

Krapp's personality in Krapp's Last Tape. is one of the characters of Theater of Absurd. He scolds his past in each current stage of his life.Not only doesn't he believe in himself, but he also doesn't believe in life, and he contends that he feels happy to have gone past his youth years.Krapp's personality has been scrutinized by two main concepts in existentialism: "bad faith" and "leap of faith". In this essay we have mentioned the lack of faith in Krapp and that living in dark is his own preference, the reason to this preference According to Sartre is "bad faith" which he has introduced in Being and Nothingness. According to these two concepts from Sartre and Kierkegaard, Self-knowledge and faith are the only ways out of this fiasco.As long as the person is lying to himself, he is covering his consciousness. Also with faith in Kierkegaard's philosophy the individual won't lose morale and would even strengthen his potentials against difficulties and absurdities of life.