عنوان مقاله :
بررسي رئاليسم كارناوالي - تلخ خند و صداي ديگري از منظر باختين در شعر ” استعاره ها “ اثر سيلويا پلت
عنوان به زبان ديگر :
Bakhtin’s Carnivalesque-Grotesque Realism and the Voice of Other in Sylvia Plath’s ‘Metaphors
پديد آورندگان :
موسوي نيا، رحيم دانشگاه شهيد چمران اهواز - دانشكده ادبيات و علوم انساني , مظلوميان، سعيده دانشگاه شهيد چمران اهواز - دانشكده ادبيات و علوم انساني
كليدواژه :
رئاليسم كارناوالي-تلخ خند , تنزل صداي ديگري , بارداري و بدن زن , شعر استعاره ها اثر سيلويا پلت , ادبيات معاصر
چكيده فارسي :
در اين مقاله تمهيد رئاليسم كارناوالي-تلخخند از منظر ميخاييل باختين را در شعر ”استعارهها“ اثر سيلويا پلت بررسي ميكنيم و نشان ميدهيم كه اين شگرد تا چه اندازه مخاطب را از ايدئاليسم پرورده اجتماعي دور ميكند و بيان متفاوتي از واقعيات ارائه ميدهد. پلت تصاوير تلخخندي ميآفريند و آنها را در فضايي كارناوالي قرار ميدهد تا با تنزل تصوير ايدئال از مادر باردار، صدا، تجربه و درك او از بارداري را به عنوان صداي ديگري به گوش مخاطب برساند. درك مخاطب از واقعيت نيز مرهون فضاي كارناوالي و تصاوير تلخخندي است كه پلت با بيان هزلگونه و متفاوت در همهجا آرامش ذهني و احساسي خواننده را به چالش ميكشد. اين مقاله با بررسي رئاليسم كارناوالي-تلخخند كه پلت آن را به صورت تمهيد دفاعي عليه زبان مسلط و ايدئالگرا بهكار ميبرد نشان ميدهد نوشتار زنانه تا چه حد ميتواند بر غناي تجربه انساني و درك انسان از واقعيات بيفزايد و اينكه ارزش كار پلت، صراحت بيان و شجاعت او در انجام اين مهم تا چه حد ستودني است.
چكيده لاتين :
The present study examines Mikhail Bakhtin’s carnivalesque-grotesque realism in Sylvia Plath’s poem “Metaphors” and shows how this technique can divert the reader from the socially constructed idealism and provide a different view and expression of reality. In “Metaphors”, Plath creates grotesque images and places them in a carnivalesque atmosphere to degrade the ideal image of a pregnant mother and let the reader hear the voice of the pregnant mother as the other. Plath’s humorous and different expression creates a carnivalesque atmosphere in which objects and creatures turn around the concept of pregnancy and the pregnant mother's body, degrade the image of ‘ideal pregnancy’, and replace it with the reality of what the pregnant mother experiences. This essay, through the carnivalesque-grotesque realism that Plath uses as a defensive technique against the dominant and idealistic language, demonstrates how much feminine writing can enrich human experiance and perception of realities. It also shows how adimrable Path’s courage and clarity are.
عنوان نشريه :
پژوهش ادبيات معاصر جهان
عنوان نشريه :
پژوهش ادبيات معاصر جهان