امكان سنجي اجراي برنامه بيمارستان ارتقاء دهنده سلامت در مراكز آموزشي و درماني ايران: عوامل پيش گويي كننده بر اساس ديدگاههاي ارائه دهندگان خدمات سلامت

Feasibility of Implementing the Health Promoting Hospital's Program in Iranian Educational Hospitals: Predictors from the Health Professional's Prospects

زمينه و هدف: طرح بيمارستان هاي ارتقاء دهنده سلامت به تغيير رويكرد بيمارستانهاي سنتي در ارائه خدمات تاكيد دارد. هدف اين مطالعه ايجاد مستندات علمي مورد نياز براي اجراي استانداردهاي طرح بيمارستان هاي ارتقاء دهنده سلامت در مراكز آموزشي و درماني كشور بود. مواد و روش ها: اين مطالعه توصيفي-تحليلي در ده مركز آموزشي و درماني وابسته به دانشگاه علوم پزشكي تبريز در ميان300 نفر از متخصصان سلامت شاغل طي سال 1395مورد بررسي قرار گرفت. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از روشهاي آماري توصيفي و رگرسيون لجستيك به روش Enter در SPSS نسخه 22 انجام شد. سطح معناداري 05/0>P در نظر گرفته شد. نتايج: ميانگين و انحراف معيار نمره كل شاخص قابل اجرا بودن استانداردهاي بيمارستان ارتقاء دهنده سلامت 51/17±06/66 بود. متغيرهاي جنس (40/8-33/1= CI 95% و 19/3=OR)، نوع شغل (70/0-65/0= CI 95% و 50/1=OR)، نوع فعاليت بيمارستان (61/2-97/1= CI 95% و 59/1=OR)، تعداد تخت هاي بيمارستان (42/9-53/1= CI 95% و 84/3=OR) و برخورداري از دانش قبلي در مورد طرح بيمارستانهاي هاي ارتقاء دهنده سلامت (80/4-31/1= CI 95% و 81/2=OR) پيش گويي كننده هاي قوي تري براي داشتن نظر مساعد در خصوص قابل اجرا بودن استانداردهاي ارتقاء دهنده سلامت بود. نتيجه گيري: با توجه به نتايج ، مراكز آموزشي و درماني مورد بررسي از آمادگي لازم براي اجراي استانداردهاي بيمارستان هاي ارتقاء دهنده سلامت برخوردار نمي باشند. آماده سازي كاركنان ارائه دهنده خدمات سلامت كشور از بعد رواني و عاطفي به منظور همگامي با برنامه بيمارستان هاي ارتقاء دهنده سلامت مي تواند مورد توجه برنامه ريزان بخش سلامت قرار گيرد.

Background: The Health Promoting Hospitals (HPH) initiative emphasizes on changes in traditional hospitals’ approach in care provision. This study aimed to provide scientific evidence required for successful planning and implementation of the HPH in the country’s educational hospitals. Materials and Methods: In this descriptive-analytical study, opinions of 300 frontline health professionals working in the ten educational hospitals affiliated to the Tabriz University of Medical Sciences were examined using validated tools in 2016. Descriptive data analysis procedures and logistic regression analysis (using Enter method) were applied by SPSS software version 22. The level of significance was considered less than 0.05. Results: The mean scores and SD for applicability of the HPH standards were 66.06±17.51. Gender (OR=3.19 95%CI: 1.33- 8.40), occupation type (OR= 1.50 95% CI: 0.65- 0.70), hospital type (general vs. specialized) (OR= 1.59 95%CI: 1.10- 1.25), number of active beds (OR=3.84 95% CI: 1.56-9.42) and having prior knowledge about the HPH program (OR=2.81 95% CI: 1.31-4.80) were identified as significant predictors of the HPH standards’ feasibility in the studied hospitals. Conclusion: Given that study findings, at least the baseline subjective inclination to adapt the HPH standards in the educational hospitals do not exist through the Iranian health care providers’ points of view. As the first step in progress towards preparation for implementing the HPH standards, planning of tailor-made educational programs for hospitals’ staff in Iran is recommended.