عوامل تعيين‌كننده آشفتگي مالي شركت‌ها با تأكيد بر نقش متغيرهاي بانكي (شواهد تجربي: شركت‌هاي بورس اوراق بهادار تهران)

Determinants of Financial Distress of Listed Companies in Iran: An Emphasis on The Role of Bank-Specific Variables

در اين تحقيق اثر ويژگي‌هاي بانكي و روابط بانك در شرايطي كه شركت‌ها در شرايط مالي خوبي نيستند، مورد بررسي قرار گرفت و تلاش گرديد به اين سؤال پاسخ داده شود كه آيا شانس بهبود يا شكست يك شركت كه دچار آشفتگي مالي شده است، به بانك اعتباردهنده آن ارتباطي دارد يا خير؟ به منظور پاسخ به سؤالات تحقيق، داده‌هاي 105 شركت فعال در بورس اوراق بهادار تهران در فاصله زماني 1386-1394 جمع‌آوري شده و با به‌كارگيري مدل رگرسيوني پروبيت، اين داده‌ها مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. براساس نتايج به‌دست‌آمده از برآورد مدل، از بين متغيرهاي مرتبط با بانك اصلي، متغيرهاي نوع بانك (دولتي و خصوصي بودن)، سهم مشتريان با وام معوق و تحريم بانك مورد نظر و از بين متغيرهاي روابط بانكي، متغير سهم بازار بانك اصلي، تغيير بانك اصلي، روابط با چند بانك و از بين متغيرهاي مرتبط با شركت، متغيرهاي اندازه شركت، سن شركت و تيم مديريتي بيشترين تأثير را بر آشفتگي مالي شركت‌ها دارند.

This article aims to study the effect of banking features and relationships when companies suffer from financial distress. A question is addressed in this paper is that: are the chances of recovery or failure of a company experiencing financial distress associated with its banking relationships? To this end, data of 105 listed companies in Tehran Stock Exchange (TSE) is collected from 2007 to 2015. The database is analyzed by using the Probit regression model and EVIEWS. The results of the model estimations show that “The share of customers with overdue loans” is the most effective factor in corporate financial distress. Then, the “sanctions” variable is found to be the second most effective factor in this regard. Among the bank-firm relationship variables, “switching the main bank” is the most important factor affecting the financial distress. Also, Firm size is the most effective factor among the firm-specific variables.