تحليل نشانه- معناشناسيِ گفتماني امامت فاطمي در قصايد المؤيد في الدين شيرازي

Discursive Semiotics Analysis of Fatimid Imamate in Odes of Mu'ayyad fi'l-Din al-Shirazi

خلافت فاطمي به جهت ترويج انديشه و سياست خود در جهان اسلام سازمان دعوتي ايجاد كرد كه داعيان موظف بودند در مقام مبلّغ ديني و سياسيِ خليفه، به ترويج انديشه اسماعيلي بپردازند. ايرانيان حاضر در سازمان دعوت در مقام حجت و داعي‌الدعاة تلاش داشتند انديشه برتري ديني و دنيوي امام فاطمي را ترويج دهند. يكي از داعيان برجستة دربارِ فاطمي المؤيد في‌الدين شيرازي است كه در ادبيات اسماعيلي به عنوان اديبي برجسته، متكلم و سياستمداري فرهيخته ياد شده است. ديوان قصايد وي مشحون از اطلاعات مذهبي- سياسي است كه در آن علاوه بر ترسيم اوضاع سياسي و اجتماعي، با استدلال و برهان‌هاي عقلي و فلسفي، خواستار تبيين مشروعيت ائمه فاطمي بود. نوشتار حاضر به روش نشانه ـ معناشناسيِ گفتماني در نظر دارد به تحليل گفتمان امامت فاطمي در قصايد المؤيدالدين شيرازي بپردازد. به نظر مي‌رسد المويد في‌الدين شاعر دربار فاطمي، در مقام گفته‌پرداز و گفته‌ياب، با شاخص‌هاي تبادل برونه و درونه ـ حاضرسازيبه تبيين برجسته‌سازي مشروعيت ديني و دنيوي امامت فاطمي در قرون ميانه اسلامي و به حاشيه‌راني مخالفان پرداخته است.

Mu'ayyad fi'l-Din al-Shirazi, the Iranian Da’i al-Daha of the Fatimid court, has been mentioned as a prominent literary, scholar and politician in Ismaili literature. His divine court is full of religious-political information, in which he, in addition to plotting the political and social conditions, sought to explain the legitimacy of the Fatimid Imams by reasoning and philosophical arguments. The present article intends to use the method of Discursive Semiotics to review the discourse of the Fatimid Imam in the opinion of Mu'ayyad fi'l-Din al-Shirazi. It seems that the poet of the Fatimid court, as the narrator and narrator of the discourse, with the indicators of the exchange of ideas and ideas, has explained the highlighting of the religious and secular legitimacy of the Fatimid Imamate in the middle ages and the marginalization of the oppositions.