بررسي وضعيت مسكن پايدار شهري در ناحيه 1 منطقه 9 تهران

Urban Sustainable Housing Status in area1 of Tehran 9th District

امروزه مسكن به مفهوم بسيار گسترده و پيچيده‌اي تبديل‌شده است و با پيدايش مفهوم توسعه پايدار، اهميت و گسترش مفهوم مسكن پايدار و بررسي جنبه‌هاي روزافزون آن آشكارشده است. طراحي مسكن پايدار با استفاده از يك طيف گسترده‌اي از اصول طراحي فعال و غيرفعال مي‌باشد كه جنبه‌هاي زيست‌محيطي و اجتماعي را بهبود مي‌بخشد. اين پژوهش باهدف بررسي و تحليل شاخص‌هاي مسكن پايدار شهري در ناحيه 1 منطقه 9 تهران تدوين‌شده است. روش تحقيق توصيفي- تحليلي است و اطلاعات موردنياز به‌صورت كتابخانه‌اي و ميداني (مصاحبه) جمع‌آوري شد. يافته‌هاي پژوهش حاضر نشان مي‌دهد كه شاخص‌هاي پايداري زيست‌محيطي، پايداري اجتماعي و پايداري اقتصادي در وضعيت نامناسبي قرار دارد. تراكم نفر در اتاق11/3 نفر است و نشان از تراكم بالاي جمعيتمي‌باشد. نسبت تعداد واحد مسكوني به سطح كل 25/194 مي‌باشد كه وجود كوچكي قطعات و فرسودگي بافت، از دلايل افزايش تعداد واحدهاي مسكوني مي‌باشد. نسبت سطح فضاي سبز به سطوح مسكوني 09/0 مي‌باشد و نشان از وضعيت بسيار ضعيف اين شاخص است. نسبت مساحت پارك‌ها و فضاي سبز به‌كل مساحت 04/0 مي‌باشد و نشان مي‌دهد كه كاربري فضاي سبز در وضعيت بسيار نامناسبي قرار دارد. سرانه مساحت فضاي سبز و پارك‌ها 6/1 مي‌باشد كه ميزان نامناسبي را نشان مي‌دهد.