اثر بخشي روش بازخورد مثبت به خود در درمان مشكل دانش‌آموزان نارساخوان

The Effectiveness of Self-Reinforcement on the Improving Reading Performance of Student with Dyslexia

هدف از اين پژوهش، بررسي اثر بخشي روش بازخورد مثبت به خود در درمان مشكل دانش­ آموزان نارساخواني بود. پژوهش حاضر با طرح آزمايشي، نمونه ­اي كه شامل 30 نفر از دانش ­آموزان پايه­ ي سوم و چهارم نارساخوان كه به مراكز اختلالات يادگيري شهر تبريز مراجعه كرده بودند، با روش نمونه­ گيري تصادفي، انتخاب و پس از جايگزيني تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع­ آوري اطلاعات شامل آزمون هوش وكسلر، آزمون نما، چك ليست هاي مشكلات خواندن بود. در فرآيند اجرا، گروه آزمايشي به مدت 8 جلسه طي چهار هفته تحت مداخله درماني خود تقويتي قرار گرفتند. نتايج حاصل از روش تحليل كوواريانس حاكي از تأثير معنادار در نمره بهبود اختلال حذف آواها (0/001>p) با اندازه اثر 98/0 و در نمره بهبود اختلال زنجيره كلمات (0/001>p) با اندازه اثر 0/95 در گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل بود.

The purpose of this study was to compare and determine the effectiveness of self- reinforcing strategy to improve the reading performance of children with Dyslexia. The study followed a quasiexperimental design (pretest/posttest with a control group). Thirty subjects randomly selected from 3rd and 4th grade elementary male and female students with Dyslexia in Tabriz were assigned to an experimental and a control groups. Data collection tools were Wechsler intelligence test, view test, and checklists for reading problems. Experimental group participated in 8 sessions during 4 weeks and were exposed to self-reinforcement therapy intervention. The data were analyzed by Covariance Analysis. The results showed a significant effect in the remission of vocal removal disorder (P<0.001) with effect size of 0.98 and in the improvement of word chain disorder (P<0.001) with effect size of 0.95 in the experimental group compared with the control group.