كليدواژه :
توحيد , علامه طباطبائي , ابن‌ميمون , براهين توحيد , صرافت , بساطت , تمانع
چكيده فارسي :
آموزه «توحيد» از جمله اصل‌هاي مورد تاكيد همه اديان الهي بوده و در ميان آنها، تنها يهوديت و اسلام داراي توحيد خالص و ناب هستند. ازآنجاكه ابن‌ميمون در يهوديت و علامه طباطبائي در اماميه، نقش بسزايي در شكوفا كردن تعاليم ديني داشتند، اين مقاله به روش تطبيقي تحليلي، پس از ارائه ديدگاه‌هاي اين دو دانشمند بزرگ از براهين توحيد، نقاط اتفاق و اختلاف آنان را بيان، مورد بررسي و تحليل قرار داده است. تنها استدلال ابن‌ميمون براي توحيد، بساطت ذات الهي است. اما با وجود اينكه مهم‌ترين برهان علامه طباطبائي، صرافت وجود الهي است، ولي برهان بساطت و براهين ديگر را نيز براي توحيد اقامه كرده است. ابن‌ميمون، اشكالاتي بر براهين توحيد وارد كرده است كه اين تحقيق بيانگر آن است كه هيچ‌يك از آنها، بر تقريرهاي علامه طباطبائي از برهان تمانع و تغاير وارد نيست.
