ارزيابي شايستگي‌هاي اخلاقي مربيان: ساخت و روايي‌سنجي اوليه سياهه رفتارهاي مرتبط با بازي جوانمردانه مربيان

Assessing coaching moral competences: Development and initial validation of the Coaching Fairplay Behaviors Inventory

هدف پژوهش حاضر ساخت و روايي سنجي اوليه ابزاري براي ارزيابي درك ورزشكاران از رفتارهاي مربيان بود كه به ارتقاي رفتارهاي مرتبط با بازي جوانمردانه مي انجامد. ساخت پرسشنامه در سه گام انجام شد. در گام نحست، مرور پيشينه چارچوب هاي نظري نحوه تاثيرگذاري مربيان ورزشي بر رفتارهاي مرتبط با بازي جوانمردانه ورزشكاران را فراهم نمود. در گام دوم، مجموعه اي شامل 191 گويه انشاء شد و روايي محتواي آن ها مورد ارزيابي قرار گرفت. در گام آخر، 252 پسر ورزشكار نوجوان (با دامنه سن 1914 و ميانگين سن =1.34 ±15.88 سال) از رشته هاي ورزشي گروهي (واليبال، بسكتبال، فوتبال، و فوتسال) نسخه بازنگري شده و 164 گويه هاي پرسشنامه را پر كردند. تحليل مولفه هاي اصلي گويه ها را به 30 كاهش داد و يك ساختار چهار عاملي (مدل سازي، آموزش، فشار، و گفتگو) را پيشنهاد نمود. نتايج نشان داد نسخه نهايي سياهه رفتارهاي مرتبط با بازي جوانمردانه مربيان ويژگي هاي روان سنجي خوب و همساني دروني مناسبي دارد، و 57.80درصد از كل واريانس را تبيين مي كند. درمجموع، تحقيق حاضر منجر به تهيه ابزاري روا و پايا براي ارزيابي سازوكارهاي ويژه اي شد كه مربيان به وسيله آن رفتارهاي مرتبط با بازي جوانمردانه را در نوجوانان ترويج مي دهند، بااين وجود، براي اعتبارسنجي اين ابزار بايد پژوهش هاي بيشتري انجام شود.

The purpose of the present investigation was to develop and initial validation of a measure for assessing the athletes perceptions of coaches’ behaviors that promote fairplay behaviors. A three-step procedure was undertaken to develop the questionnaire. In the initial step, the literature review provided theoretical and empirical perspectives on how youth sport coaches can influence athletes’ fairplay behaviors. In step 2, a pool of 191 items worded and content validity was assessed. In the final step, 252 teenage male athletes (age range 14-19; mean age =15.88±1.34 years) who were participating in a variety of team sports (i.e., volleyball, basketball, soccer, futsal) completed a revised 164-item questionnaire. Principal components analyses further reduced the number of items to 30 and suggested a four-factor structure (i.e., modeling, instruction, pressure, and dialogue dimensions). The results revealed that the final 30-item version of the Coaching Fairplay Behaviors Inventory possesses a good psychometric basis with adequate internal consistency and which explain 57.80% of the total variance. Collectively, this study provides a new valid and reliable instrument for assessing the specific mechanisms by which coaches promote fairplay behaviors among teenagers, although more investigations are needed to validate this tool