شوروي‌هراسي و نقش آن در فرآيند سياست خارجي پهلوي دوم

Soviet - phobia and it's role in the foreign policy of the Pahlavi II

همواره تبيين ابعاد سياست خارجي حكومت‌هاي گذشته ايران چراغ راهي براي تعيين سياست‌گذاري و عرصه تصميم‌گيري براي آينده است. در تحليل سياست خارجي رژيم پهلوي دوم، اين نكته توسط نويسندگان شناسايي و تحليل شده كه ايران يك هراس هميشگي نسبت به شوروي داشته و اين هراس در سياست‌گذاري‌ها و راهبردهاي روابط خارجي پهلوي نقش مهمي ايفا نموده است. اين مقاله تلاش مي‌كند عوامل و منابع ايجاد هراس از شوروي در حكومت پهلوي دوم را تبيين و نقش آن را در تصميم‌گيري سياست خارجي تحليل كند. رويكرد محققان در اين مقاله توصيفي ـ تبييني بوده و در همين راستا با تركيب دو نظريه‌‌ روان‌شناسي سياسي ماروين زونيس و نظريه پيوستگي جيمز روزنا‌، الگوي نظري جديدي را طراحي نموده‌اند كه مبناي تحليل قرار گرفته است. نويسندگان با تبيين منابع فرد، نقش، ساختار حكومت، ساختار اجتماعي، عوامل فراملي يا نظام بين‌الملل، ابعاد شوروي‌هراسي را تبيين؛ و اثرگذاري آن در فرآيند تصميم‌گيري سياست خارجي پهلوي دوم را نشان داده‌اند.

Always explaining the dimensions and studying foreign policy of Iranian past governments is a way to determine the policy and area of decision-making for the future. By analyzing the foreign policy of the Pahlavi regime, this point comes to mind that Iran has had a constant fear of the Soviets and this kind of Soviet phobia plays an important role in the policies and strategies of its foreign relations. This article attempts to explain the factors and sources of Soviet phobia in the second Pahlavi regime and Describes its role in the foreign policy decision-making process. In this regard, by analyzing the subject by modeling and combining two theories of Marvin Zeonis' political psychology and James Rozna's theory of continuity, and by explaining the sources: person, role, structure of government, social structure, transnational factors or international system, the dimensions of Soviet phobia and its impact on the foreign policy decision-making process of Pahlavi II.In this article has been used Descriptive-explanatory method.