جايگاه تربيت شهروندي در گفتمان‌هاي سياسي بعداز انقلاب اسلامي ايران مطالعه موردي گفتمان‌هاي عدالت محوري و اعتدال

the Place of Citizenship Education in Political Discourses after the Islamic Revolution of Iran A Case Study: Justice oriented and Moderate Discourses

بعداز انقلاب اسلامي در ايران گفتمان‌هاي مختلفي ظهور يافته است و هر گفتمان اهداف و برنامه‌هاي خاصي در زمينۀ تربيت شهروندي ارائه نموده است. مقاله حاضر، با هدف تحليل انتقادي جايگاه تربيت شهروندي در گفتمان‌هاي عدالت محوري و اعتدال تدوين شده است. جامعه پژوهش شامل اسناد مرتبط با تربيت شهروندي در هر دو گفتمان مي‌باشد. يافته‌ها نشان داد كه براي تربيت شهروندي از ديد گفتمان عدالت محوري، رعايت حقوق اجتماعي- اقتصادي، و از نظر گفتمان اعتدال، رعايت حقوق سياسي و مدني، مهمترين مطالبات شهروندان را تشكيل مي‌دهند. متون مورد بررسي در هر دو گفتمان به نقش شهروندان در فرآيند برآورده شدن حقوق توجه چنداني نمي‌كنند، بلكه تمركز آنها بر وظيفۀ دولت براي تحقق بخشيدن به حقوق و زمينه‌هاي دستيابي به تربيت شهروندي است. شهروند بازنمود شده در اين دو گفتمان موجودي است تك بعدي كه تنها در هر دوره در يكي از ابعاد رشدي سريع و نامتوازن را تجربه كرده‌است. در غالب موارد، اسناد مورد بررسي از الگوي تك‌گفتماني پيروي مي‌كنند و علاقه‌اي به استفاده از عناصر گفتمان‌هاي رقيب ندارند

After the Islamic Revolution in Iran, various discourses have emerged. and each discourse has provided specific goals and programs in the field of citizenship education.the present article aims to critical analysis of the citizenship education position in Justice oriented and moderate discourses. The research community includes documents related to citizenship education in both discourses. the findings showed that for the education of citizenship, from the perspective of the Justice oriented discourse, the observance of socio-economic, and in terms of moderation discourse, observance of political and civil rights, constitute the most important demands of citizens. the texts examined in both discourses do not pay much attention to the role of citizens in the process of meeting the rights, but their focus is on the government's responsibility to realize the rights and the grounds for achieving citizenship education. A citizen represented in these two discourses is a single-dimensional inventory that has experienced rapid and unbalanced growth in only one era in each era. In most cases, the documents examined follow a single-discourse pattern and are not interested in using elements of competing discourses.