تأثير آموزش خوددلگرم سازي شوناكر بر احساس تنهايي و بهزيستي روان شناختي

The Effect of Shoenaker's Self Encouragement Training on Loneliness Felling and Psychological well being

هدف پژوهش حاضر، بررسي تأثير آموزش خوددلگرم­سازي شوناكر بر احساس تنهايي و بهزيستي روان‌شناختي بود. روش­ پژوهش حاضر نيمه­آزمايشي از نوع پيش­ آزمون-پس­ آزمون با گروه گواه بود. جامعه­ آماري پژوهش شامل كليه دانش­ آموزان دختر پايه دوم دوره متوسطه دوم شهر خرم‌آباد در سال تحصيلي 96-1395 بود. به‌منظور اجراي پژوهش غربالگري انجام گرفت كه بر اساس نمرات به دست آمده 30 نفر از دانش­آموزاني كه نمره آنان در مقياس احساس تنهايي يك انحراف معيار بالاتر از ميانگين و در عين حال نمره آنان در مقياس بهزيستي روان‌شناختي يك انحراف معيار پايين­تر از ميانگين بود به‌صورت تصادفي به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب گرديد. سپس نمونه منتخب به‌صورت تصادفي به دو گروه آزمايش و گواه (هر گروه 15 نفر) تقسيم شدند. گروه آزمايش طي 10 جسله 90 دقيقه‌اي به مدت 2 ماه تحت آموزش خوددلگرم­سازي قرار گرفتند. ابزار مورداستفاده در اين پژوهش شامل مقياس­هاي احساس تنهايي راسل و همكاران (1980) و بهزيستي روان‌شناختي ريف (1989) بود. به‌منظور تجزيه‌وتحليل داده‌ها از شاخص‌هاي آماري توصيفي (ميانگين و انحراف استاندارد) و آمار استنباطي (تحليل كوواريانس چندمتغيره) استفاده شد. نتايج نشان داد، آموزش خوددلگرم­سازي موجب كاهش احساس تنهايي و افزايش بهزيستي روان‌شناختي درگروه آزمايش شده است. بر اساس يافته­هاي پژوهش مي­توان گفت آموزش خوددلگرم­سازي به‌عنوان يك مهارت مي­تواند باعث كاهش احساس تنهايي و بهبود بهزيستي روان‌شناختي دانش­آموزان گردد. لذا، چنين برنامه­اي به­منظور كاهش احساس تنهايي و ارتقاء بهزيستي روان‌شناختي دانش­آموزان جهت ايجاد و حفظ سلامت رواني بيشتر در آنان به مسئولين آموزش‌وپرورش توصيه مي­گردد.

The purpose of this study was to investigate the effectiveness of self encouragement training on loneliness felling and psychological well being. This study was semi experimental pre-test, post-test with the control group design. The statistical population of this study consisted of all female second grade students of high schools in Khoramabad city in the academic year of 2015-2016. Screening was conducted and 30 students according to obtained score, who had the highest scores in loneliness felling and low scores in psychological well being questionnaires were selected and were assigned randomly to experimental and control groups (each group 15 people). The instruments used in this study were loneliness felling (Racel & etal, 1980) and psychological well being questionnaires (Ryfe & etal,1989). The experimental group received self-encouragement training for ten 90-minutes sessions, one sessions in a week lasting for two month. Analysis of the data was done using descriptive (average & standard deviation) and inferential (multiple covariance analysis) tests. Experimental group showed significant decrease in loneliness felling and significant increase in psychological well being after being trained. Based on the result we can say that self encouragement as an a skill can decrease loneliness felling and raised psychological well being in students. Therefore it is recommended to edcuational authorities to use such teaching program in order to decrease loneliness felling and increase psychological well being of students so that their mental health could be maintained.