تأثير آنتي آپوپتوتيك سلژلين به‌عنوان بازدارنده‌ي مونو آمين اكسيداز بر سلول‌هاي بنيادي عصبي مشتق شده از هيپوكمپ موش صحرايي در شرايط آسيب اكسيداتيو

زمينه و هدف: درسيستم عصبي، سلول هاي آسيب ديده و التهابي گونه هاي اكسيژن فعال را توليد مي كنند. توليد بيش از حد گونه هاي اكسيژن فعال مي تواند به بيومولكول هاي مهم در بدن آسيب هاي جدي وارد نموده، مرگ برنامه ريزي شده را بيش از حد فعال نمايد و در نهايت منجر به بروز بيماري هاي تحليل برنده ي عصبي شود. هدف از اين مطالعه بررسي اثر مهاري سلژلين بر روي آپوپتوز در سلول هاي بنيادي عصبي مشتق از هيپوكمپ موش صحرايي در معرض آسيب اكسيداتيو ناشي از هيدروژن پراكسايد بود. روش بررسي: سلول هاي بنيادي عصبي از هيپوكمپ نوزاد موش صحرايي جداسازي شدند. سپس با غلظت هاي مختلف سلژلين براي مدت 48 ساعت تيمار شدند و به دنبال آن به مدت 30 دقيقه در معرض هيدروژن پراكسايد 125 ميكرومولار قرار گرفتند. با روش MTT و رنگ آميزي تانل، تاثير محافظتي سلژلين بر بقاي سلول ها و ميزان آپوپتوز نسبت به گروه كنترل بدون دريافت سلژلين مورد ارزيابي قرار گرفت. همچنين به منظور بررسي تمايز سلول هاي بنيادي عصبي به سلول هاي شبه عصبي از رنگ آميزي نيسل استفاده گرديد. يافته ها: نتايج حاصل نشان داد كه ميزان آپوپتوز در غلظت 710مولار سلژلين به طور معني داري نسبت به گروه كنترل كاهش داشت. همچنين درصد سلول هاي نيسل مثبت در گروه تيمار شده نسبت به گروه كنترل افرايش معني داري را نشان داد. نتيجه گيري: يافته هاي ما نشان داد كه داروي سلژلين از سلول هاي بنيادي عصبي در برابر مرگ ناشي از آسيب اكسيداتيو محافظت مي كند و بنابر اين ممكن است ميزان بقاي سلول ها را افزايش دهد كه مي تواند كانديد مناسبي جهت درمان بيماري هاي عصبي مرتبط با استرس اكسيداتيو باشد.