گسترش برون تن سلول‌هاي بنيادي خونساز خون بند ناف بر روي نانوداربست الكترواسپاين پوشيده شده با كلاژن-فيبرونكتين

زمينه و هدف: پيوند مغز استخوان يك رويكرد درماني در درمان بيماري هاي بدخيم و غير بدخيم خوني است. سلول هاي بنيادي خونساز بند ناف به دليل مزايايي چون سهولت دستيابي و در دسترس بودن، عدم وجود خطر براي اهداكنندگان، پايين تر بودن ميزان آلودگي و... جايگزين مناسبي براي سلول هاي بنيادي خونساز مغز استخوان مي باشند. محدوديت اصلي در استفاده از آنها، مقدار كم اين سلول ها به دليل حجم كم خون بند ناف است. هدف از اين مطالعه گسترش سلول ها در محيط شبيه سازي شده ريز محيط بافت طبيعي در آزمايشگاه بود كه يكي از راه كارها جهت غلبه بر اين محدوديت است. روش بررسي: به منظور غلبه بر محدوديت تعداد سلول هاي بنيادي خونساز، و با در نظر گرفتن اهميت توپوگرافي و شيمي سطح بستر سلول هاي CD133+ با روش MACS جداسازي شده و ميزان خلوص سلول با فلوسايتومتري بررسي شد. سپس سلول هاي CD133+ بر روي بستر نانوالياف PLLA كونژوگه شده با كلاژن فيبرونكتين، محيط سه بعدي (PLLA) و محيط دو بعدي كشت داده شدند. يافته ها: نتايج حاصل از فلوسايتومتري نشان داد كه سلول هاي CD133+ جداسازي شده داراي درصد خلوص مناسبي جهت انجام مراحل بعدي كار مي باشند. مقايسه بين گروه هاي مورد مطالعه نيز نشان داد كه سلول هاي كشت شده در گروه سه بعدي پوشيده شده با كلاژن فيبرونكتين ميزان تكثير بالاتري نسبت به داربست PLLA و سيستم معمول كشت سلولي (كشت دو بعدي) دارد (0.0001 P)، همچنين قدرت كلني زايي و زيست سازگاري نيز در اين گروه بيشتر است (0.05 P). نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان مي دهد كه پوشاندن داربست سه بعدي PLLA با كلاژن فيبرونكتين، سيستم مناسبي را به منظور تكثير سلول ها با حداقل تمايز در محيط خارج از بدن فراهم مي آورد.