رابطه اميدواري و پيشرفت تحصيلي با نقش ميانجي‌گري اهمال‌كاري تحصيلي در دانش‌آموزان

هدف پژوهش حاضر آزمون نقش ميانجي‌گري اهمال‌كاري تحصيلي در رابطه ي بين اميدواري با پيشرفت تحصيلي در دانش‌آموزان بود. شركت‌كنندگان پژوهش 150 دانش‌آموز پسر پايه هشتم متوسطه اول بودند كه به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گيري پژوهش شامل پرسشنامه اهمال‌كاري سولومون و راثبلوم، پرسشنامه اميدواري اشنايدر و معدل دانش‌آموزان بود. آزمون مسيرهاي مستقيم و غيرمستقيم مدل پژوهش، به ترتيب، با استفاده از روش‌هاي مدل معادلات ساختاري و بوت استرپ انجام گرفت. يافته‌ها نشان داد كه اميدواري و پيشرفت تحصيلي به ترتيب پيشايند و پيامد اهمال‎كاري تحصيلي در دانش‌آموزان هستند. همچنين، يافته‌ها نشان داد كه اهمال‌كاري تحصيلي ميانجي‌گر معني‌دار رابطه اميدواري به پيشرفت تحصيلي است. يافته‌هاي اين پژوهش مي‌تواند براي مشاوران مدارس، روانشناسان تربيتي و معلمين در كاهش مشكلات اهمال‌كاري و مشكلات تحصيلي دانش‌آموزان كمك‌كننده باشد.