سياست زيباشناختي؛ بررسي وجوه زيباشناسانۀ سياست در آراي ژاك رانسير «زيبايي‌شناسي به‌مثابۀ عنصري مستتر در ذات هر سياست رهايي‌بخش»

Aesthetic Politics: study of aesthetic aspects of politics in Jacques Ranciere's thought

سياست در دستگاه فكري رانسير، تلاشي براي نشان دادن آن به‌مثابۀ سازوكاري زيبايي‌شناختي است. بدين شكل به‌جاي آنكه سياست به‌كارگيري يا تلاش براي كسب قدرت باشد، پيكربندي جهاني ويژه است. در اين راستا، رانسير بر آن است كه ماهيت زيبايي‌شناختي سياست را نه به‌عنوان يك جهان ويژۀ مجرد، بلكه به‌عنوان يك جهان ناسازگار بازتعريف كند. جهاني كه به برسازي شكل جديدي از حس مشترك و افق جديدي از رؤيت‌پذيري‌ها مي‌انجامد كه با نفي سلسله‌مراتب بازنمودي ميان موضوعات باارزش و پست به مرئي‌پذيري كنش‌ها و كاربست‌هايي منجر مي‌شود كه در ذيل نام سياست قرار مي‌گيرند. در اين راستا، مقالۀ حاضر، سعي دارد به اين پرسش پاسخ دهد كه «بُعد زيبايي‌شناختي سياست در انديشۀ رانسير چگونه و بر‌مبناي چه مؤلفه‌ها و مقولاتي شكل نظري به خود گرفته است». بنابر فرضيۀ ما، رانسير با مفروض گرفتن زيبايي‌شناسي به‌عنوان ايدۀ كانتي «صور پيشيني حساسيت» - امري مربوط به زمان و مكان- به سياست در چارچوب رهايي از توزيع امر محسوس مي‌پردازد؛ امري كه به طرح و بازخواني مفاهيم سياست و زيبايي‌شناسي و گذر از معاني متعارف آنها مي‌پردازد. در مقالۀ پيش رو، پس از بررسي بعد زيبايي‌شناختي سياست در اثر «شب‌هاي پرولتاريا» و بررسي تبارشناسانۀ ايدۀ «صور پيشيني حساسيت» در زيبايي‌شناسي كانت به بحث مبسوط از سياست و وجوه زيباشناسانۀ آن در آراي ژاك رانسير خواهيم پرداخت.

Politics in Ranciere's theory is an attempt to portray it as an aesthetic mechanism. In this way, the politics is not using or trying to gain power, but it’s configuring a particular world. In this regard, Ranciere redefines the aesthetic nature of politics not as a singular single world, but as an incompatible world. A world that configures a new form of common sense and a new horizons of visibility which, by denying the hierarchy of representations between high and low issues, leads to the visibility of actions and practices that fall under the name of politics. In this regard, the present article attempts to answer the question: How is the aesthetic dimension of politics in the thinking of Ranciere, based on what components and categories has the theoretical form? According to our hypothesis, Ranciere, with the assumption of aesthetics, as the Kantian idea of a priori sense of sensibility - a matter of time and place - addresses politics within the framework of liberation from the distribution of the affairs. It is a matter of planning and revising the concepts of politics and aesthetics and passing their conventional meanings. In the following paper, after examining the aesthetic dimension of politics through the proletarian nights and the genealogy of the idea of a priori sense of sensibility in Kant's aesthetic, we will discuss the wide-ranging discussion of politics and its aesthetic aspects in Jacques Ranser's views.