عنوان مقاله :
بررسي اثرات شوري بر بازماندگي، رشد، شاخص هاي خوني و بافت شناسي آبشش هامون ماهي Schizothorax zarudnyi
عنوان به زبان ديگر :
Effects of salinity on mortality, growth performance, blood traits and gill histopathology of snowtrout, Schizothorax zarudnyi
پديد آورندگان :
شهرياري مقدم، محسن دانشگاه زابل - دانشكده منابع طبيعي - گروه محيط زيست , احمدي فر، احسان دانشگاه زابل - دانشكده منابع طبيعي - گروه شيلات , شيخ اسدي، محمد دانشگاه زابل - دانشكده منابع طبيعي , ابراهيمي جرجاني، حسين دانشگاه زابل - دانشكده منابع طبيعي , فدايي، رضا دانشگاه زابل - دانشكده منابع طبيعي
كليدواژه :
S. zarudnyi , بافت شناسي , شوري , شاخص هاي خوني , سلول كلرايد , كورتيزول , هامون ماهي
چكيده فارسي :
شوري از عوامل محيطي مهم و تاثير گذار بر ماهيان بوده و براي بررسي تاثير جوانب مختلف افزايش شوري محيط، تعيين ميزان بيشينه تحمل ماهي به شوري مهم است. در مطالعه حاضر ميزان تحمل شوري بچه ماهيان هامون ماهي (Schizothorax zarudnyi) در شرايط آزمايشگاهي به روش انتقال مستقيم و تدريجي به شوري هاي بالاتر (5/2، 5، 10، 11، 12، 13، 14، 15 و g/L20) مطالعه شد. همچنين رفتار، تغييرات هيستوپاتولوژي بافت آبشش و سلول هاي كلرايد در ماهيها مطالعه شد. در ادامه ماهي ها در شوري g/L 10 به مدت 20 روز پرورش داده شدند و در پايان دوره پرورش ميزان رشد و شاخصهاي خوني نمونه ها سنجش شد. ميزان غلظت نيمه كشنده (LC50) نمك خوراكي 24، 48، 72 و 96 ساعته به ترتيب g/L 44/11، g/L 72/10، g/L 52/10 و g/L 52/10 تعيين شد. انتقال تدريجي ماهيان به شوري هاي بالاتر منجر به افزايش تحمل شوري بچه ماهيان به ميزان g/L 13 شد. بيشترين تغيير مشاهده شده در بافت آبشش شامل جداشدگي اپي تليوم (65%) و كمترين تغيير مشاهده شده نكروز (14%) بود. همچنين تعداد سلولهاي كلرايد پس از قرارگيري بچه ماهيان در غلظت LC50 به ميزان 16% بيشتر شد. تغيير معنيداراي در ميزان رشد، پروتئين كل، AST و ALP و كورتيزول در ماهيان پرورش يافته در آب شيرين و شور مشاهده نشد، در حالي كه ميزان گلوكز و تري گليسريد اختلاف معنيداري را نشان دادند. به طور كلي نتايج اين مطالعه نشان دهنده امكان پرورش هامون ماهي در شوري g/L 10 ميباشد، اما با توجه به رشد كم اين ماهي در دوره پروش (در آب شور و شيرين) نياز به مطالعات تكميلي براي پرورش اين ماهي است.
چكيده لاتين :
Salinity is one of the important environmental factors affecting fish. To determine the effect of different aspects of salinity increase, it is important to determine the maximum salinity tolerance of fish. The salinity tolerance of Hamun mahi (Schizothorax zarudnyi) juveniles was evaluated in the laboratory by gradual and abrupt salinity increases. The mortality, behavior, gill histopathological alternations and chloride cells numbers were evaluated in the fish. In addition, fish were cultivated in 10 g/L for 20 days and at the end of the rearing period, their growth and blood factors were measured. LC50 value (lethal concentration) 24, 48, 72 and 96 hours were 11.44, 10.72, 10.52 and 10.52 g/L, respectively. The gradual transfer of fish to higher salinities resulted in an increase in the salinity tolerance (13g/L). The most observed changes in gill tissue included epithelial lifting (65%) and the smallest observed change was necrosis (14%). Also, the number of chloride cells increased by 16% after exposure to LC50 (96-h) concentration. There was no significant difference in growth rate, total protein, AST, ALP, and cortisol in fish reared in fresh and 10 g/L salt water, while glucose and triglyceride showed a significant difference. In general, the results of this study showed that it is possible to cultivate Hamun mahi in salt water (10 g/L), but due to the low growth of this fish during the cultivation period additional studies are needed to find a proper rearing condition.
عنوان نشريه :
پژوهش هاي ماهي شناسي كاربردي
عنوان نشريه :
پژوهش هاي ماهي شناسي كاربردي