شناسايي و رتبه بندي ريسك‌هاي زنجيره تأمين فرش دستبافت ايران با استفاده از رويكرد تلفيقي FMEA-TOPSIS

در گذشته، فرش دستبافت ايران بازار بسيار مناسبي داشته است؛ اما در سال‌هاي اخير به علت ريسك‌هاي وارد شده به اين صنعت، شاهد كاهش بازار اين محصول و عدم سرمايه گذاري مناسب در اين صنعت هستيم. با شناسايي و اولويت بندي ريسك ها، شكاف هاي تحقيقاتي مشخص مي گردد و سازمان هاي مربوطه مي توانند طرح هاي تحقيقاتي هدفمند خود را به منظور مديريت ريسك ها انجام بدهند. در اين تحقيق دو جامعه آماري مدنظر است. در مرحله اول از خبرگان صنعت فرش دستبافت به منظور جرح و تعديل شاخص‌هاي ارزيابي ريسك با استفاده از روش دلفي، استفاده شده است. در مرحله دوم پرسشنامه اصلي تحقيق بين توليدكنندگان فرش دستبافت در شهرستان‌هاي كاشان، نائين، اصفهان، نجف آباد و قم توزيع گرديده است. حجم نمونه آماري اول 15 و حجم نمونه دوم برابر با 264 مي‌باشد و به صورت طبقه اي متناسب انتخاب گرديده‌اند. در اين تحقيق براي بررسي ريسك‌ها از روش FMEA استفاده شده و به منظور بهبود روش، در گام اول از روش دلفي براي شناسايي ريسك‌ها و در گام دوم از روش TOPSIS به منظور رتبه بندي ريسك‌ها استفاده شده است. طبق نتايج تحقيق مشخص شد كه رتبه بندي ريسك‌ها در شهرهاي مختلف متفاوت مي‌باشد. علت اين امر نيز به علت شرايط مختلف موجود در شهرها و توانايي افراد در كنترل شرايط است. با توجه به رتبه بندي ريسك‌ها، آشنايي با مباحث تأمين مالي، سليقه يابي مشتريان، استفاده از سيستم توليد كششي و آشنايي با قوانين گمركي به عنوان پيشنهاد‌هاي اصلي تحقيق اشاره گرديد.