تلفيق تكنيك GIS و RS و مدل هاي منطق فازي در مكان‌يابي مناطق مناسب پخش‌سيلاب

كنترل و ذخيره سازي سيلاب‌ها از جمله فاكتورهاي بسيار مهم در جلوگيري از روند بيابان‌زايي به‌خصوص در مناطق خشك و نيمه‌خشك كشور مي باشد. هدف از انجام اين تحقيق شناسايي مناطق مناسب پخش‌سيلاب با استفاده از شبكۀ استنتاج فازي و تكنيك‌هاي سنجش از دور و GIS مي باشد. در اين تحقيق حوزه آبريز داورزن به‌عنوان يكي از سيل خيزترين حوضه‌ هاي شمال شرق كشور از جهت موقعيت استراتژيك و قرارگيري اراضي كشاورزي سازمان اتكا انتخاب گرديد. نقشه هاي موضوعي مختلف شيب، نفوذپذيري، پتانسيل توليد آلايندگي سازندها، حجم رواناب، عمق آبرفت با مقياس 1:50000 به‌عنوان ورودي جهت آناليز در بسته نرم افزاري ArcGIS 9.3 انتخاب شدند. نقشه كاربري اراضي نيز پس از انجام مطالعات ميداني و تعيين نقاط تعليمي با استفاده از تصاوير ETM+سال 2002 در نرم‌افزار ENVI4.8 تهيه شد. جهت وزن‌دهي و تلفيق لايه هاي اطلاعاتي از روش شاخص همپوشاني، منطق بولين و مدل منطق فازي استفاده گرديد. در اين تحقيق روش فازي گاما 9/0 و روش شاخص هم‌پوشاني به‌علت دارا بودن بيشترين ميزان هم‌پوشاني با عرصه هاي كنترل (به‌ترتيب 5 و 4 درصد) به ‌عنوان بهترين روش انتخاب گرديدند. بررسي نقشه ها حكايت از نامناسب بودن مخروط‌افكنه بالادست اراضي كشاورزي سازمان اتكا داشت. چراكه به‌دليل وجود سازند حساس به فرسايش در خروجي حوضه رسوبات مارني در مخروط‌افكنه پايين دست انباشته گرديده و اين منطقه را از نظر اجراي عمليات پخش‌سيلاب ناممكن ساخته است.