بررسي خصوصيات اكولوژيكي گياه چاي كوهي (.stachys lavandulifolia Vahl) در رويشگاه هاي مرتعي غرب استان اصفهان

زاگرس مركزي ايران خاستگاه برخي از گونه هاي جنس استاخيس، يكي از بزرگترين جنس هاي خانواده نعناعيان (Labiatae)، از جمله گونه ي چاي كوهي(Stachys lavandulifolia Vahl.) مي باشد. گونه ي چاي كوهي گياهي است به ارتفاع حدود 25 سانتي متر با ساقه كركدار و خزي كه به گل آذين پشم گونه و اليافي دراز و خوشبو منتهي مي شود. در منابع طب سنتي ايران وجهان، اثرات درماني متعددي را به اين جنس نسبت مي دهند. هدف از اين پژوهش مطالعه عوامل بوم شناختي گياه چاي كوهي (Stachys lavandulifolia Vahl.) است تا علاوه بر شناخت خصوصيات اكولوژيكي  اين گياه، در جهت حفظ و بهره برداري از آن گامي برداشته شود. به اين منظور مشخصات اقليمي، فيزيوگرافي، خصوصيات فيزيكي و شيميايي خاك گياه در رويشگاههاي آن در منطقه غرب استان اصفهان بررسي شد. نتايج نشان داد كه اين گونه در مناطق  با بارندگي متوسط سالانه 372.8ميلي متر، ميانگين متوسط درجه حرارت سالانه 10.2 درجه سانتيگراد، تبخير سالانه 1955 ميليمتر،  متوسط روزهاي يخبندان 142روز و اقليم نيمه خشك و سرد رويش مناسبي دارد. نتايج بدست آمده از فيزيوگرافي مكان هاي مرتعي مورد مطالعه نشان داد كه اين گونه در مكانهايي با  شيبهاي متفاوت و  با نوسان زياد رويش دارد (6 – 23 درصد) و مرتفع ترين و پست ترين مناطق مورد مطالعه نيز با اختلاف ارتفاع 592.6 متر قابل تشخيص بودند. خاك رويشگاه چاي كوهي داراي بافت سيلتي رسي لومي ، كمي قليايي، فاقد شوري و از نظر مواد آلي و ميزان پتاسيم و كلسيم متوسط مي باشد.