بررسي تأثير چراي دام بر تغييرات زيست‌توده و بازآوري گونه هاي .Festuca ovina L و .Alopecurus textilis Boiss در مراتع منطقه‌ي پيست اسكي آلوارس در جنوب شرقي سبلان

هدف از اين تحقيق، بررسي تأثير شدت هاي مختلف چراي دام بر تغييرات بيوماس و تلاش بازآوري گونه هاي Festuca ovina L. و Alopecurus textilis Boiss. مي باشد. سه شدت چرايي (سبك، متوسط و سنگين) با استفاده از روش 4 عامله تعيين شد. در هر مكان 3 ترانسكت 50 متري به‌طور تصادفي مستقر و روي هر ترانسكت ده پايه از هرگونه انتخاب و نمونه گيري اندام هاي هوايي و زيرزميني در زمان گلدهي انجامشد. بعد از تفكيك اندام هاي زايشي و رويشي و توزين مادۀ خشك آن ها در هر دو گونه، داده ها به منظور بررسي عكس العمل گياه در مقابل چرا و مقايسۀ مكان‌ ها نسبت به اختصاص ماده خشك به اندام هاي مختلف در گونه هاي مورد مطالعه، با استفاده از آزمون هاي آماري تجزيه واريانس يكطرفه و توكـي در نرم افزارSPSS16 تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد كه شدت هاي مختلف چراي دام بر بيوماس كل و وزن (ساقه، برگ، ريشه، گل آذين و بيوماس هوايي) و طول (ريشه، گل آذين و ارتفاع هوايي) تأثير معني دار داشته است (P 0/01). نتايج حاصل از رابطه رگرسيوني بين وزن كل و وزن ماده خشك گل آذين گونه ها نشان داد كه با كاهش وزن كل گونه هاي تحت چرا وزن گل آذين نيز كاهش يافته و همبستگي بين آن ها وجود دارد. تلاش بازآوري (درصد وزن خشك گل آذين به بيوماس هوايي) نيز با افزايش چرا افزايش يافته است. در گونه F. ovina وزن گل آذين به ترتيب در منطقه چراي سبك 38/2، چراي متوسط 91/1 و چراي سنگين 99/0گرم در متر مربع و در گونه A. textilis نيز به همان ترتيب 15/3، 58/2 و 53/1 گرم در متر مربع به دست آمد. درصد تلاش بازآوري در گونهF.ovina  به ترتيب در شدت چراي سبك، متوسط و سنگين برابر 44/16، 77/19و24/20 درصد و در گونه A. textilisنيز به همان ترتيب93/16، 74/17و56/18 درصد به دست آمد. در مجموع، هر دو گونه در شدت چراي سنگين بيشترين ميزان تلاش براي بازآوري را دارند و سهم بيشتري از منابع خود را به توليد مثل از طريق جنسي اختصاص مي دهند.