بررسي زمينه‌هاي شكل‌گيري شورش گئورگي ساآكادزه و تأثير آن بر روابط ايران و عثماني در دوره صفويه

شورشي كه در سال 1033ق. در اواخر زمامداري شاه عباس اول در ايالت گرجستان به سركردگي موراوي به وقوع پيوست و تا دوره شاه صفي در 1044ق. طول كشيد، در شمار كشمكش‌هاي نخبگان بر سر تصاحب قدرت سياسي بود. موراوي با تحريك بزرگان گرجي توانست آنها را متحد كند و به شورش عليه شاه عباس اول وادار كند. اين شورش با حمله به سپاه قزلباش در كاخت و قتل سرداران مشهور صفوي، قرچقاي خان و يوسف خان آغاز شد و دامنه آن به مناطق ديگر گرجستان رسيد و اوضاع نواحي شمال غربي ايران را دچار بحران كرد. آثار و پيامدهاي اين شورش موجب واكنش قاطع و سريع شاه عباس اول براي سركوب آن شد، به ويژه به سبب بهره برداري دولت عثماني از يك سو و نارضايتي بزرگان گرجي از سوي ديگر. در بروز شورش و پناهندگي موراوي، قدرت طلبي و انگيزه‌هاي شخصي او، خشونت شاه عباس اول و شاه صفي در برخورد با گرجيان و حس انتقام‌جويي موراوي از قزلباشان را نمي‌توان ناديده انگاشت.