بررسي اثر دورهاي مختلف آبياري بر كيفيت تبديل دانه ژنوتيپهاي برنج هوازي در شمال خوزستان

به منظور بررسي اثر رژيم‌هاي مختلف آبياري بر كيفيت تبديل دانه ژنوتيپ‌هاي برنج آزمايشي به صورت كرت‌هاي يك‌بار خرد شده، در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار به مدت دو سال (1393 و 1394) در مزرعه ايستگاه تحقيقات و آموزش كشاورزي شاوور وابسته به مركز تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي خوزستان اجرا شد. تيمارهاي آزمايشي شامل، چهار رژيم آبياري (1، 3، 5 و 7 روزه) و 12 ژنوتيپ برنج كه به ترتيب در كرت‌هاي اصلي و فرعي قرار گرقتند بودند. نتايج تجزيه مركب نشان داد اثر برهمكنش بين ژنوتيپ و رژيم آبياري در تمامي صفات معني‌دار بود. به عبارتي، ژنوتيپ‌ها بسته به دور آبياري، واكنش متفاوتي داشتند. بيشترين عملكرد دانه با متوسط 10 /6555 كيلوگرم در هكتار را رژيم آبياري دوم و ژنوتيپ IR 81025-B-327-3 داشت. نسبت طويل‌شدن دانه در رژيم آبياري چهارم و ژنوتيپ IR 79907-B-493-3-1 بيشتر بود. بالاترين ميزان آميلوز و كمترين قوام ژل مربوط به رژيم آبياري اول و ژنوتيپ‌هاي متحمل بود. دماي ژلاتينه شدن در رژيم آبياري چهارم بالاترين مقدار و ژنوتيپ‌هاي IR 80508-B-194-3-B و IR 81429-B-31 به ترتيب از بيشترين و كمترين ميزان برخوردار بودند. غلظت ژل بيشترين همبستگي مثبت و معني‌دار (**399/ 0) را با نسبت طويل شدن دانه داشت. كه مي‌تواند از اهداف مهم در تحقيقات به‌نژادي و اصلاح ارقام باشد.