شكاف بين اهرم مالي واقعي و اهرم بهينه با توجه به ريسك ورشكستگي شركتها

بدهي به عنوان يكي از راه هاي اصلي  تأمين مالي شركت ها مي تواند ارزش شركت را تحت تأثير قرار دهد، مزيت مالياتي كه بدهي ايجاد مي كند موجب افزايش ارزش شركت شده و از طرف ديگر هزينه هاي ورشكستگي و بحران مالي همچنين عدم ايفاي تعهدات كه بدهي به همراه دارد، اين منافع را تحت پوشش قرار مي دهد. اين پژوهش از نظر هدف، جزء پژوهش­هاي كاربردي و از نظر روش، جزء پژوهش­هاي توصيفي هم بستگي محسوب مي‌شود.دراين پژوهش از مدل تعديلات جزئي براي محاسبه شكاف بين اهرم واقعي و بهينه ، سرعت تعديلات استفاده شده است كه در آن  يك سري از ويژگي هاي بارز شركت ها كه تصميمات تأمين مالي را تحت تأثير خود قرار مي دهد از قبيل اندازه ، سودآوري، فرصت رشد ، دارايي هاي ثابت مشهود و استهلاك  در نظر گرفته شده، و ويژگي هاي ديگر نظير شرايط اقتصادي، اثرات غير قابل مشاهده اي كه برتصميمات تأمين مالي تأثير گذار است، به عنوان خطاي تخمين زننده در نظر گرفته شده است. پژوهش حاضر با استفاده از رگرسيون چند متغيره  درشركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران براي دوره زماني 1386 1391 صورت گرفته است.نتايج حاكي از اينست كه در آزمون فرضيه اول پژوهش مبني بر وجود شكاف بين اهرم مالي واقعي و اهرم بهينه ، به طور متوسط 54 درصد شكاف بين اهرم مالي واقعي و اهرم بهينه وجود دارد و در رابطه با آزمون فرضيه دوم شركتهايي كه از سلامت مالي بالايي برخوردارند، به طور متوسط 38 درصد شكاف بين اهرم مالي واقعي و اهرم بهينه و شركتهاي داراي بحران مالي به طور متوسط 68 درصد وجود دارد،به عبارتي شركت هاي داراي بحران مالي نسبت به شركتهايي كه از وضعيت اقتصادي و مالي بهتري برخوردار هستند مسير طولاني تري براي رسيدن به اهرم بهينه  پيش رو دارند.