واكنش سه ساختار نحوي زبان انگليسي به انواع بازخورد نوشتاري

شواهد علميِ موجود براي نشان‌دادن كارايي طولاني‎مدت تصحيح‌هاي نوشتاري، محدود به مطالعاتي ست كه به تأثير بازخورد متمركز بر ارتقاي دقت دستوريِ دو جنبۀ خاص از حروف تعريف انگليسي پرداخته‎اند. بديهي‌ست تصحيح‌هاي متمركز، هربار تنها يك يا دو نوع اشتباه دستوري را هدف قرار مي‎دهند و در دوره‎هاي آموزشيِ مهارت نگارش بي‌اعتبارند. هدف پژوهش حاضر مطالعۀ واكنش ساختارهاي مختلف، به تصحيح‌هايي است كه اعتبار بيشتري در كلاس‎هاي آموزشي دارند. با استفاده از طرح آزمايشي پيش‎آزمونجـ ‌پس‎آزمون، واكنش طولاني‎مدت سه ساختار دستور زبان انگليسي (حروف اضافه، مصدر و جمله‌هاي شرطي غيرواقعي) به بازخورد نوشتاري نيمه‎متمركز، غيرمتمركز و بازنويسي بررسي شد؛ نتايج نشان داد، در پس‎آزمون تأخيري ــ كه يك ماه پس از مداخلۀ بازخوردي اجرا شد ــ كاركرد زبان‎آموزان گروه‎هاي آزمايشي، تفاوت معناداري با گروه كنترل نداشت. همچنين پيشرفت معناداري در هيچ‌يك از گروه‌ها نسبت به پيش‎آزمون ديده نشد.