بررسي فرايند رشد ‌درك استعاره‌ي بدن‌مند دركودكان دو تا پنج ساله فارسي‌زبان

نظام مفهومي ما كه بر‌اساس آن فكر و عمل مي‌كنيم، ماهيتي اساساً مبتني بر استعاره دارد. كودك نيز از آغاز زبان‌آموزي با اين تعامل شناختي روبه‌رو است. بر همين اساس بر پايه دانش اندك خود از محيط و واژگان، از نظام استعاري بزرگ‌سالان نيز بهره مي‌برد. كودك امروز داراي دانش شناختي متفاوتي از كودك زمان پياژه و حتي پس از آن است. وسايل ارتباط جمعي، اسباب بازي‌هاي مدرن مانند ايكس باكس و تبلت، كتاب‌هاي مصوّر و انواع پازل‌ها همگي دنياي شناختي كودك را متحول ساخته است. به همين منظور، بازبيني زمان درك استعاري كودك، موضوع قابل توجهي است كه پژوهش حاضر به آن پرداخته است. در اين پژوهش ميداني، 60 كودك دختر و پسر 2 ‌ 5 ساله در شرايط آزموني قرار گرفتند. براي انجام پژوهش حاضر، آزمون خودساخته‌اي بر‌ مبناي گردآوري عبارات استعاري كودك فارسي‌زبان و پژوهش ميداني بيالكا پيكال (2003) صورت گرفت. يافته‌هاي پژوهش، حاوي زمان درك عبارات استعاري بدن‌مند و علاوه بر آن، ميزان درك كودك با توجه به متغير سن مي‌باشد. نتايج پژوهش حاضر با نتايج بررسي بيالكا‌ پيكال (2003) همسو بوده است؛ با اين تفاوت كه پژوهش بيالكا پيكال كودكان را از سه سال و سه ماهگي مورد بررسي قرار داده و پژوهش حاضر، كودكان فارسي‌زبان را از سن دوسالگي داراي درك عبارات استعاري بدن‌مند مي‌داند. در اين بررسي مشخص گرديد كه ميزان درك با توجه به متغير سن و علايق شناختي كودك رو به افزايش است.