تحليل ارتباط بينامتني آيۀ تطهير با عمده‌ترين آيات امامت، ولايت و فضائل اهل‌بيت(ع)

آيۀ تطهير (احزاب/33 / 33) از مهم‌ترين ادلۀ قرآني درخصوص فضيلت و عصمت اهل‌بيت(ع) است. مفسران و دانشمندان مذهب اهل‌بيت (ع) و اهل تسنن در طول تاريخ از جنبه هاي مختلفي دربارۀ اين آيه بحث و گفت وگو كرده‌اند. يكي از جنبه‌هايي كه به آن پرداخته نشده است، ارتباط درون قرآني آيۀ تطهير با ديگر آيات امامت، ولايت و فضائل اهل‌بيت(ع) است.. اين جستار درصدد است با استفاده از روش توصيفي تحليلي و با پرداختن به قواعد روابط بينامتني بين آيات مذكور، به تحليل ارتباط بينامتني آيۀ تطهير با مهم ترين آيات امامت، ولايت و فضائل اهل‌بيت (ع) بپردازد. پس از تحليل و ارزيابي روابط بينامتني آيۀ تطهير با ديگر آيات مذكور، اين نتيجه به دست آمد كه مفهوم آيۀ تطهير كه دلالت بر عصمت اهل‌بيت (ع) دارد به شكل پنهان در ديگر آيات امامت، ولايت و فضائل اهل‌بيت (ع) آمده است و به‌نوعي جزء جدانشدني مفهوم آن آيات است. بر اساس قواعد روابط بينامتني، اين ارتباط ها يا از نوع رابطۀ مصداقي است كه آيۀ تطهير مصداق مشخص ديگر آيات را بيان كرده است يا زمينه‌ساز و تمهيد آيه اي ديگر است، يا ارتباط آن سبب و مسببي و لازم و ملزومي است. اين موارد و ديگر ارتباط هايي كه وجود دارد، همه بيانگر اهميت آيۀ تطهير در ميان آيات امامت، ولايت و فضائل اهل‌بيت(ع) است كه به‌نوعي زيربناي اصلي و قوام دهندۀ ديگر آيات به شمار مي آيد.