ارزيابي رفتارهاي پيرازباني در افراد مبتلا به آسيب مغزي تروماتيك شديد و همتايان سالم

آسيب مغزي تروماتيك يكي از انواع آسيب هاي مغزي اكتسابي است. افراد مبتلا به اين نوع آسيب مغزي اغلب در مهارت هاي ارتباط اجتماعي آسيب ديده هستند. يكي از نمودهاي شكست در ارتباط اجتماعي، وجود نقص يا آسيب در سطح رفتارهاي پيرازباني است كه آسيب ديدگي فرد در اين سطح بر ارتباط وي با همكاران تأثير سوء برجاي  مي گذارد. با توجه به اهميت بررسي رفتارهاي پيرازباني و وجود خلأ پژوهشي در اين زمينه، هدف از انجام اين پژوهش توصيفي تحليلي بررسي رفتارهاي پيرازباني در تعامل خودانگيخته با 4 مرد بزرگسال مبتلا به آسيب مغزي تروماتيك و 4 مرد بزرگسال سالم بود. هر دو گروه براساس سن و تعداد سال هاي تحصيلات همگن شدند. اين پژوهش به لحاظ زماني، مقطعي و به لحاظ ماهيت كاربردي است و رفتارهاي پيرازباني موردبررسي عبارت بودند از: وضوح گفتار، نواي گفتار، شدت صوت، زير و بمي صوت و رواني گفتار. تحليل داده ها براساس آزمون ناپارامتري يومن ويتني نشان داد بين افراد بيمار و سالم در همه رفتارهاي پيرازباني بررسي شده صرف نظر از نوع رفتار، تفاوت معنا دار وجود داشت. با درنظر داشتن يك يك متغيرهاي پيرازباني يافته ها نشان داد بين عملكرد گروه بيمار و سالم در شدت صوت، زير و بمي و نواي گفتار تفاوت معنا دار وجود داشت و در وضوح گفتار و رواني گفتار تفاوت معنا داري بين عملكرد گروه بيمار و سالم مشاهده نشد. باوجود نبود تفاوت معنادار بين دو گروه در دو رفتار يادشده، ميانگين عملكرد افراد سالم در اين رفتارها بيشتر از ميانگين عملكرد افراد بيمار بود. نتيجه كلي حاصل از انجام پژوهش اين بود كه رفتارهاي پيرازباني در افراد مبتلا به آسيب مغزي تروماتيك آسيب ديده بودند و در كنار توجه به ساير اختلالات رفتاري، هيجاني، و زباني، بايد به ابعاد پيرازباني ارتباط در اين افراد به ويژه در سطح آسيب مغزي شديد توجه داشت و ابتدا، اين رفتارها را در آن ها آسيب شناسي كرد وسپس نسبت به درمان آسيب هاي پيرازباني اقدام كرد.