ماهيت حقوقي فرزندآوري و آثار اشتراط و عدم اشتراط آن ضمن عقد نكاح (مطالعه تطبيقي)

The legal Nature of Childbearing and the Effects of Stipulating and not Stipulating that while Concluding a Marriage Comparative Study

انسان داراي توانايي و قابليت بالقوه اي است كه به او اين امكان را مي دهد كه صاحب فرزند شود. اظهارنظر در مورد اينكه ماهيت حقوقي اين قابليت چيست، حق است يا يك حكم، اندكي دشوار به نظر مي رسد. با وجود اين با توجه به تاثير اراده در آن، مي توان آن را يك حق به شمار آورد. در حقوق كشورهاي آمريكا و انگليس نيز اكثريت حقوقدانان آن را يك حق مي دانند هر چند در اين مورد كه يك حق مثبت است يا يك حق منفي، اختلاف نظر است. از اين رو با رعايت ماده 959 قانون مدني ايران مي توان برخي محدوديت ها و يا شروط را در خصوص آن در رابطه بين زوجين و يا زوجين با اشخاص ثالث پذيرفت؛ مانند توافق زن و شوهري جوان در خصوص عدم فرزندآوري در 5 سال اول زندگي. هر چند اين محدوديت ها در نكاح دائم كه حالت دائمي و هميشگي دارد كمتر است و در نكاح منقطع، با توجه به كوتاه و موقت بودن آن، اعمال محدوديت هاي بيشتر حتي تا زمان انقضاي مدت نكاح نيز صحيح به نظر مي رسد. همچنين به نظر مي رسد كه فرزندآوري مقتضاي ذات نكاح نيست ولي مقتضاي اطلاق آن هست از اين رو در صورت عدم وجود هرگونه شرطي در نكاح، زوجين در قبال يكديگر تعهد به فرزندآوري دارند.

Human beings have abilities and potentials that make it possible for them to have a child. Opining on the legal nature of this capability, whether it’s a right or a duty seems to be a bit difficult. However, regarding the influence of the will in this issue, it can be considered as a right. In the law of the U.S and the UK the majority of lawyers also consider it as a right, but there is a controversy over whether this right is positive or negative. Therefore, in compliance with article 959 of the Civil Code of Iran, some restrictions or conditions may be applied within a couple or with a third party; such as an agreement of a young couple on not having children for the first 5 years of their marital life. Although there are lower restrictions in permanent marriage and in temporary marriage, more restrictions can be imposed even by the end of the duration of such a marriage due to its temporary nature. It also seems that childbearing is not a requirement to the nature of marriage, but a requirement referred to it. Therefore, in the absence of any condition in marriage, couples are committed to each other to give birth to babies.