بررسي راهبردهاي درك خواندن در دانش‌آموزان شنوا و ناشنواي پايه پنجم ابتدايي

تحقيقات پيشين نشان ‌داده‌اند كه افراد ناشنوا، در مقايسه با افراد شنوا، در پردازش نحوي ضعيف‌تر عمل‌ مي‌كنند؛ از اين رو، انتظار مي‌رود كه آنان جهت جبران اين نقص از دانش پيشين خود استفاده كنند. هدف اين پژوهش، بررسي تأثير ناشنوايي بر مهارت آزمودني‌ها در درك جملات موصولي فاعلي و تعيين نوع راهبردهاي مورد استفادۀ آنها در درك جملات موصولي فاعلي محتمل و غيرمحتمل معنايي در چارچوب نظري جبراني‌ـ‌تعاملي استنويچ (1980) بود. عملكرد چهار دانش‌آموز ناشنواي عميق پايۀ پنجم به‌عنوان گروه آزمايش و چهار دانش‌آموز شنواي طبيعي پايۀ پنجم به‌عنوان گروه كنترل در پژوهشي مقطعي با اجراي آزمون درك مطلب جملات موصولي فاعلي محتمل و غيرمحتمل معنايي مورد بررسي و مقايسه قرار گرفت. يافته‌هاي اين پژوهش نشان ‌داد كه بين عملكرد آزمودني‌هاي شنوا و ناشنوا در درك جملات موصولي فاعلي محتمل معنايي تفاوت معناداري وجود ندارد (P 0/05)، اما آزمودني‌هاي ناشنوا در مقايسه با آزمودني‌هاي شنوا در درك جملات موصولي فاعلي غيرمحتمل معنايي به‌طور معناداري ضعيف‌تر عمل‌ كردند (P 0/05).با توجه به تحليل داده‌ها، اين نتيجه به‌ دست ‌آمد كه مشكلات گروه آزمايش ناشنوا در پردازش جملات موصولي فاعلي غيرمحتمل معنايي مي‌تواند به استفادۀ‌ آنان از راهبرد بالا‌‌به‌‌پايين در درك اين ساخت‌هاي نحوي نسبت‌ داده‌ شود.