بازظهور ادبيات حرمسرايي در دوران پساترور: پروفروش‌هايي با طرح جلد زنان برقع‌ زده

lt;p dir= RTL gt;مقاله حاضر به­­بررسي ظهور مجدد ادبيات حرامسرايي در دوران پساترور و بازنمود آن در نوع ادبي جديد «پرفروش­هاي با طرح­جلد زنان برقع­زده» مي­پردازد. نويسنده با استفاده از رويكرد فمنيسم پسااستعماري و بهره­گيري از نظريات منتقداني نظير ويتلاك، باتلر و لويناس در­پي پاسخ به­اين پرسش بنيادي است كه چگونه پس از يازده سپتامبر گفتمان نئوامپرياليسمي در تقابل با جريان «تنوع فرهنگي» و تاكيد آن بر شمول «ديگري» ظاهر مي­شود و با­تمركز بر وضعيت «زن شرقي»  ديگربار دوانگاره شرق/غرب را برجسته مي­كند؟ بدين منظور نويسنده با­تمركز بر كتاب lt;em gt;مياده lt;/em gt;(2003) نوشتۀ جين سسون به­­­­بررسي گفتمان حاكم بر­غرب پساترور مي­پردازد تا علل پيدايش تاريخي فرهنگي و بازظهور ادبيات حرامسرايي را بررسي كند. چنين استدلال مي­شود كه اگرچه غرب با انتشار بي­سابقه اين نوع آثار در دوران پساترور، ديگربار مدعي ايفاي «مسوليت اخلاقي قوم سفيد» نسبت به­­«زن شرقي» است، اما اين گفتمان به­ظاهر اخلاقي معطوف به­غير نه­­تنها به­­تغيير مفهوم «سوبژكتيويته» ليبرال منجر نشده، بلكه از تداوم گفتمان «هستي­شناسانه امپرياليسمي»يا«تقدم خود بر ديگري»و در نتيجه آغار موج جديدي از استعمارگري در غرب حكايت دارد. lt;/p gt;