تحليل گفتمان سخنراني‌هاي حسن روحاني و دانلد ترامپ در مجمع عمومي سازمان ملل

سخنراني سالانه رهبران سياسي در مجمع ‌عمومي‌ سازمان ‌ملل از بارزترين فرصت‌ها براي اعضاي اين سازمان است تا رويكرد بين‌المللي دولت‌ متبوعشان را در تريبوني جهاني عرضه‌كنند. در مقاله حاضر ضمن به‌كارگيري روش‌هاي تحليل ‌محتوا و تحليل گفتمان تلاش ‌شده متن سخنراني حسن‌ روحاني و دانلد‌ ترامپ در مجمع ‌عمومي سال2017م از حيث كمي ‌وكيفي بررسي مي‌شود و گفتمان‌هاي مذكور در چارچوب نظريه مديريت‌ هماهنگ ‌معنا (CMM) به ‌عنوان يكي از نظريات حوزه ارتباطات‌ ميان ‌فرهنگي عرضه شود. كاربست اين نظريه در تحليل‌گفتمان نشان ‌داد، در حالي‌كه سخنان روحاني عمدتاً از موضع «معترض»، متوجه مسائل منطقه‌اي و روابط برابر ايرانجهان بوده؛ ‌ترامپ با اتخاذ موضعي بالا به ‌پايين در مقام «ناظم‌ جهان»، الگويي از دولت و ملت آمريكا را به ‌عنوان برنامه ‌عمل ساير كشورها ارائه كرده است. همچنين بهره‌مندي از سه سطح تفسيري، انتقادي و كاربردي نظريه CMMروشن‌ كرد كه اولاً؛ تضادهاي هويتي عرضه‌ شده در دو سخنراني ناشي از الگوي متفاوت جهاني فرهنگ نزد هركدام از سخنرانان بوده و ثانياً؛ تنها راه حل، اتخاذ راه سومي است كه مي‌تواند وجهه تهديدآميز يا معترض طرفين را در بستري محترمانه و در عين‌ حال عادلانه به مفاهمه، گفتگو و تعامل مبدل سازد و امكان ارتباطات دوسويه را در قالب سازمان‌هاي فراملي فراهم آورد.