تأثير تمرينات بنيادين بر حركات عملكردي پايه و تخصصي در دانشجويان دختر

The Effect of Fundamental Training on General and Specific Functional Movements in Female Students

ناتواني در انجام حركات عملكردي از مهم‌ترين عوامل ايجاد آسيب‌هاي عضلاني اسكلتي است. در تحقيق حاضر، مطالعه شد كه تمرين حركات بنيادين ثبات‌بخشي پوياي عصبي عضلاني[1]، چه اندازه موجب بهبود انواع حركات عملكردي مي‌شود. نمونۀ تحقيق شامل 34 دانشجوي دختر بود كه به‌طور تصادفي در دو گروه قرار گرفتند. سن، قد و وزن گروه تجربي به‌ترتيب 68/0± 8/18، 63/5± 4/160 سانتي‌متر و 41/14±4/61 كيلوگرم و گروه شاهد 91/0± 9/18، 16/3± 5/160 سانتي‌متر و 10/12±2/61 كيلوگرم بود. گروه شاهد تمرينات معمول و گروه تجربي پروتكل مطالعه را 3جلسۀ 50 دقيقه‌اي در هفته به مدت شش هفته انجام دادند. از پنج آزمون حركتي به‌عنوان نشانگرهاي اثربخشي تمرينات استفاده شد. تحليل واريانس براي اندازه‌هاي تكراري بيانگر وجود تعامل معنادار در هر پنج آزمون حركتي به‌نفع گروه تجربي بود (29/0 ≤ƞ2 و 001/0 P≤ و 13/4 ≤(32و1)F). براساس ضرايب مجذور اتا، كمترين و بيشترين تفاوت ضريب پيشرفت به‌ترتيب در آزمون‌هاي تعادلY و غربالگري حركات عملكردي مشاهده شد. يافته‌ها مؤيد آن است كه مي‌توان از تمرين حركات بنيادين براي بهبود حركات عملكردي استفاده كرد. بهبود كمتر حركات عملكردي تخصصي‌تر نشان مي‌دهد كه آنها احتمالاً علاوه‌بر حركات بنيادين به تمرين تخصصي حركت نيز نياز دارند.

Disability to perform functional movements is known as one of the most crucial factors of musculoskeletal injuries. This study investigated to what extent fundamental movement training of dynamic neuromuscular stabilization (DNS) could improve various functional movements. The sample consisted of 34 female students who were randomly assigned to two groups. Their age, height and weight were 18.8±0.68, 160.4±5.63 cm and 61.4±14.41 kg for the experimental group and 18.9±0.91, 160.5±3.16 cm and 61.2±12.10 kg for the control group respectively. The experimental group followed a six-week training protocol 3 sessions and 50 minutes each session. Five movement tests were used as the indicators to measure training effectiveness. ANOVA with repeated measures indicated a significant interaction of all five movement tests in favor of the experimental group (F(1,32)≥4.13, P≤0.001 and ƞ2 ≥0.29). Based on Eta-square coefficients, the highest and lowest differences in the progress coefficient were observed in Y-balance test and functional movement screening test respectively. The findings support the hypothesis that fundamental movement training can be used to improve functional movements. Lower improvement of more specific functional movements reveals that they may require not only fundamental movements but also specific training of movement.