معرفي الگويي براي سنجش اقتصادي بودن يا نبودن فعاليت بنگاه هاي اقتصادي در نيروهاي مسلح

ورود يا عدم ورود نيروهاي مسلح در حوزه هاي اقتصادي و سنجش ميزان موفقيت اين نيروها يكي از مباحث روز مديريت كلان كشور است. در مطالعه حاضر با ارائه دلايل موافقان و مخالفان ورود نيروهاي مسلح به حوزه اقتصاد، طرح مسئله شده و سپس با ارزيابي الگو هاي مختلف تصميم گيري سبد كسب و كار اقتصادي، الگوي نهايي براي اقتصادي بودن يا نبودن فعاليت بنگاه‌هاي اقتصادي نيروهاي مسلح ارائه گرديده است. اين نوشته باهدف ارائه الگوي مناسب براي ارزيابي فعاليت بنگاه هاي اقتصادي نيروهاي مسلح كشور صورت پذيرفته است. در راستاي گردآوري اطلاعات موردنياز، از روش نمونه‌ گيري در دسترس استفاده شد. ابزار گرد آوري اطلاعات پرسشنامه مي‌باشد. با توجه به رايزني هاي انجام‌شده، تعداد 100 پرسشنامه از اعضاي در دسترس جامعه گرد آوري شد. در راستاي تجزيه وتحليل اطلاعات گرد آوري شده از روش‌ هاي تحليل عاملي اكتشافي، آزمون فريدمن و روش تحليل سلسله مراتبي AHP و نرم افزار SPSS 22 استفاده شد. بعد از استخراج الگو، روش آزمون T تك نمونه اي براي سنجش درستي الگو مورداستفاده قرار گرفت. نتايج نشان داد كه 24 درصد از شركت هاي موجود در سازمان موردمطالعه مجاز به ادامه فعاليت مي باشند. بقيه شركت ها بايد منحل شده (56 درصد)، و يا جهت ادامه فعاليت، مجوز هاي لازم را از نهادهاي صاحب صلاحيت دريافت نمايند (20درصد). چهار عامل به عنوان مهم ترين عوامل اثرگذار بر عدم موفقيت كامل نيروهاي نظامي در فعاليت بنگاه هاي اقتصادي شناخته شدند كه عبارتنداز: 1. وجود برخي سامانه هاي نامناسب در انتخاب مديران (هيئت‌ مديره و مديرعامل)؛ 2. وجود برخي شتاب‌زدگي‌ها در انتخاب برخي از حوزه‌هاي فعاليت؛ 3. تسري برخي از قوانين نظامي به حوزه اقتصادي و 4. ارزيابي و پايش عملكرد ناكافي برخي از مديران عامل.