اقتصاد سياسي سياست خارجي هند و راهبردهاي پيوند و ارتباط آن با آسياي مركزي

هند پس از فروپاشي اتحاد جماهير شوروي جهت برقراري پيوند و ارتباط موثر با كشورهاي محصور در خشكي آسياي مركزي، بيش از دو دهه به اميد دريافت كمك‌هاي امريكا و گروه غرب بيهوده به انتظار حمايت آنها نشست. از سوي ديگر، اقدام اين كشور جهت دسترسي مستقيم به آسياي مركزي و قفقاز از طريق كريدور بين المللي حمل و نقل شمال– جنوب و راه‌هاي مواصلاتي ايران به عنوان پل ارتباطي هند با آسياي مركزي نيز با مخالفت‌هاي امريكا به تاخير افتاد، و ساير راهبردها نيز به نتيجه مطلوب نرسيد. بنابر اين سوال اصلي اين مقاله «گزينه‌هاي پيش‌روي هند جهت پيوند و ارتباط با آسياي مركزي»است. فرضيه مقاله نيز آن است كه افول قدرت هژمونيك امريكا «تغيير سياستِ امريكا- محور و بي‌نتيجه هند»، متنوع سازي گزينه‌هاي پيش‌رو را در پي داشته است». مولفين در پايان ضمن ارائه الگوي تطور حكومت در هند؛ تغيير جهت مجدد سياست خارجي اين كشور در دوران حاكميت ناراندرا مودي از «ائتلاف با امريكا و غرب»، به سياست «تعهدات چندگانه و چندجانبه متعادل» و پديده ترامپيزه شدن، سياست‌هاي آسياي مركزي هند را موضوع مطالعات تكميلي معرفي مي نمايند.