بررسي مقايسه‌اي رابطه توليد زعفـران، تعاون و ياريـگري در روستـاهاي خراسان جنوبي

زعفران يكي از مهمترين رستني هاي ايران است كه به دليل كار دسته جمعي و ابعاد مشاركتي آن نقشي مهمي در افزايش تعاون و ياريگري داشته است، بر اين اساس هدف اين مقاله بررسي رابطه ميان توليد زعفران و ايجاد و استمرار تعاوني هاي سنتي در روستاهاي خراسان جنوبي است. اين پژوهش به روش پيمايشي انجام شده است. جامعه آماري 82000 بهره بردار كشاورز خراسان جنوبي در سال 1398 بوده است. با استفاده از فرمول كوكران نمونه مورد مطالعه550 نفر كشاورز (زعفران كار و غير زعفران كار) تعيين گرديد. روش نمونه گيري از نوع نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي است. ابزار گردآوري داده‌ ها پرسشنامه‌ هاي محقق ساخته است كه اعتبار آن به وسيله تعدادي از اعضاي هيئت علمي دانشگاه سنجيده شده است. پايايي ابزار جمع آوري اطلاعات از طريق آلفاي كرنباخ مورد سنجش قرار گرفت كه مقدار آلفاي محاسبه شده برابر با 0.82 حاصل شد. يافته ها نشان داد كه ارتباط تعاون با توليد زعفران با مقدار t به دست آمده 17.32 تا (0.001) معنادار است. به عبارت ديگر، توليد زعفران نقش مهمي در حفظ و استمرار تعاوني هاي سنتي در روستاهاي زعفران كار دارد. همچنين تفاوت بين روستاهاي زعفران كار و غير زعفران كار در پنج مؤلفه تعاون (امور غير كشاورزي، در كاشت، داشت و برداشت محصول و تعاون در تأسيس شركت هاي تعاوني) تا سطح (0.001) معنادار بود. با توجه به نتايج به دست آمده پيشنهاد مي گردد كه سازمان ها و نهادهاي متولي توليد محصولات زراعي افزايش توليد زعفران را در سرلوحه برنامه هاي خود قرار دهند.