شناسايي كانون هاي بالقوه توليد گرد و غبار با استفاده از داده هاي سنجش از دور (مطالعه موردي: استان البرز)

گرد و غبار يكي از فرآيندهاي مهم مناطق خشك و نيمه خشك است كه وقوع آن در سال هاي اخير در ايران افزايش پيدا كرده است. شناسايي كانون هاي توليدكننده اين پديده اولين گام در مديريت و كنترل آن به شمار مي رود. به دليل خشك و نيمه خشك بودن اقليم هايي كه پديده گرد و غبار در آنها به وقوع مي پيوندد، همواره مناطق وسيعي براي پايش و كنترل وجود دارند كه عملاً مديريت آنها را ناممكن مي سازد. از اينرو كاهش مناطق كانديد به سطوح واقعي توليدكننده يكي از دغدغه هاي اصلي پژوهشگران به شمار مي رود. در اين مقاله، با استفاده از داده هاي دورسنجي، به شناسايي كانون هاي بالقوه توليد گرد و غبار در استان البرز پرداخته شده است. شاخص هاي طيفي رطوبت و پوشش گياهي مختلفي بر روي داده هاي سنجنده OLI اعمال شد و بر اساس ميزان تغييرات در منطقه مطالعاتي شاخص هاي رطوبت مربوط به تبديل تسلد كپ و پوشش گياهي DVI انتخاب و بر روي تصاوير سال هاي 2013، 2014 و 2015 اعمال گرديد و نقشه پتانسيل فرسايش پذيري رطوبت و پوشش گياهي توليد شد. شاخص طيفي زبري بر داده مدل رقومي ارتفاع سنجنده ASTER اعمال و نقشه پتانسيل فرسايش پذيري زبري تهيه گرديد. با استفاده از اطلاعات زمين شناسي، نقشه حساسيت فرسايش پذيري سنگ ها توليد شد. با تلفيق نقشه هاي پتانسيل فرسايش پذيري در مدل ارزيابي چند معياره و انجام عمليات ميداني نقشه كانون هاي بالقوه ريزگرد تهيه گرديد و بر اساس يك طرح نمونه برداري مورد بازديد قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه با استفاده از تصاوير ماهواره اي و اعمال شاخص هاي طيفي، به خوبي مي توان كانون هاي بالقوه توليد گرد و غبار را شناسايي نمود.