بررسي رابطۀ كارآيي سرمايه در گردش با انحراف از سطح بهينۀ ساختار سرمايه در شركت‌هاي پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران

اهداف: واحدهاي تجاري، راهكارهاي جديدي براي رشد و بهبود عملكرد مالي و كاهش ريسك در تأمين منابع مالي جستجو مي‌كنند. با توجه به نقش كارآيي سرمايه در گردش در نحوۀ تأمين مالي شركت‌ها، هدف، بررسي رابطۀ كارآيي سرمايه در گردش با انحراف از سطح بهينۀ ساختار سرمايه است. نوآوري اين پژوهش استفاده از الگوي باتاچاريا براي اندازه‌‌گيري كارآيي سرمايه در گردش است.روش: دورۀ مدنظر براي آزمون فرضيه‌ها، سال‌‌هاي 1385 تا 1396 بوده و از داده‌‌هاي 172 شركت پذيرفته‌‌شده در بورس اوراق بهادار تهران استفاده شده است.نتايج: نتايج حاصل از تخمين الگوي‌‌ پژوهش نشان مي‌‌دهد با افزايش كارآيي سرمايه در گردش مي‌توان ميزان انحراف ساختار سرمايه از سطح بهينه را كاهش داد. افزون بر اين، رابطۀ كارآيي سرمايه در گردش با انحراف از سطح بهينۀ ساختار سرمايه در شركت‌هاي بيش‌اهرمي به‌‎صورت معناداري از شركت‌هاي كم‌اهرمي، قوي‌تر است.