كاربرد الگوريتم نوين شبيه‌ساز بهينه‌ساز LSSVM-PSO در طراحي شبكۀ بهينۀ پايش تراز سطح آب زيرزميني

بهينه سازي شبكۀ پايش در منابع آب، يك فرايند تصميم گيري به منظور داشتن بهترين تركيب براي ايستگاههاي موجود است. در تحقيق حاضر از الگوريتم بهينه سازي ازدحام ذرات PSO به منظور تعيين تعداد و موقعيت بهينۀ چاههاي مشاهداتي استفاده شده است. ابتدا، با استفاده از مدل حداقل مربعات ماشين بردار پشتيبان و با پارامترهاي ورودي مختصات جغرافيايي، تبخير، بارندگي دو ماه قبل، تراز سطح زمين و سطح ايستابي يك ماه قبل با تابع كرنل RBF سطح آب زيرزميني شبيه سازي شد و تعداد 42 چاه مشاهدهاي بهينه به دست آمد. سپس، با ارتباط مدل LSSVM و مدل PSO موقعيت مناسب چاههاي مشاهدهاي تحت دو سناريو تعيين شد. در سناريوي نخست موقعيت تعداد چاههاي مشاهدهاي ثابت 42 حلقه تعيين شده و در سناريوي دوم تعداد و موقعيت پيزومترها متغير در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد با توجه به اينكه تابع هدف كمينهسازي اختلاف حد مشاهداتي و حد شبيه سازي است، در سناريوي نخست كمترين ميزان اختلاف در تكرار 180 با مقدار تابع هدف 9865 /0 ارزيابي شد. نتايج به‌دست‌آمده از سناريوي دوم نشان ميدهد تعداد چاههاي مشاهده اي برابر 28 حلقه به دست آمد كه بيان‌كنندۀ كاهش 55 درصدي تعداد پيزومترها نسبت به حالت اوليه است. در هر دو سناريو پراكندگي نقاط در قسمتهاي جنوبي به علت زيادشدن شيب هيدروليكي آبخوان بيشتر شده و در قسمتهاي شمالي كمتر است. در اين سناريو كمترين ميزان خطا در تكرار 338 با تابع هدف 9145 /0 به دست آمد. اين بهينه‌سازي درجۀ اهميت و برتري سناريوي دوم را نسبت به سناريوي نخست نشان مي‌دهد.