مدل‌يابي اثر توانمندسازي روانشناختي بر آمادگي فردي براي تغيير در كاركنان وزارت ورزش و جوانان

هدف اين پژوهش، مدل‌يابي اثر توانمندسازي روانشناختي بر آمادگي فردي براي تغيير در كاركنان وزارت ورزش و جوانان بود. جامعه آماري اين تحقيق شامل كليه كاركنان وزارت ورزش و جوانان به تعداد 850 نفر بود كه بر حسب فرمول كوكران، 265 نفر به شيوه انتخاب تصادفي ساده به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. براي جمع آوري داده‌ها از پرسش‌‌نامه‌هاي توانمندسازي روانشناختي اسپريتزر و ميشرا (1995) و آمادگي براي تغيير دونهام و همكاران (1989) استفاده شد. ثبات دروني پرسش‌نامه‌ها توسط آزمون آلفاي كرونباخ به ترتيب 0.85 و 0.85 به دست آمد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آمار توصيفي و استنباطي استفاده شد. نتايج نشان داد كه ادراك شايستگي توسط كاركنان بر آمادگي فردي آن‌ها براي تغيير اثرگذار مي‌باشد. اثر مثبت ادراك خودمختاري بر آمادگي فردي كاركنان براي تغيير تأييد گرديد. نتايج نشان داد كه ادراك موثر بودن بر آمادگي فردي براي تغيير اثري مثبت و معني‌دار دارد. در نهايت نتايج نشان داد كه اثر ادراك معني‌دار بودن شغل و اعتماد بر آمادگي فردي كاركنان براي تغيير معني‌دار نمي‌باشد. با توجه به نتايج، توجه به برنامه‌هاي توانمندسازي براي افزايش آمادگي كاركنان براي پذيرش تغييرات پيشنهاد مي‌شود.