ارزيابي عوامل موثر بر رضايتمندي از كيفيت محيطي محلات مسكوني (نمونه موردي: شهر جديد پرديس)

محيط شهري با كيفيت و محله به عنوان عنصر بنياني هر شهر القا كننده احساس رفاه و رضايتمندي به ساكنان از راه خصوصيات كالبدي، اجتماعي يا نمادين است. هدف اين پژوهش مفهوم‌سازي كيفيت محيط محلات مسكوني در شهر جديد پرديس است كه از طريق سنجش رضايتمندي آنها از عوامل كيفيت محيطي انجام مي‌شود. بدين منظور 25 شاخص كيفيت محيطي بر اساس ادبيات موضوع در ابعاد مختلف تجربي، عملكردي و محيطي انتخاب شده است كه كيفيت محيطي 4 محله از فازهاي مختلف شهر پرديس به عنوان نمونه از طريق پرسشنامه بررسي خواهد شد. سپس ارتباط شاخص‌هاي كيفيت محيطي با رضايتمندي از محيط مسكوني شده و هر كدام از اين شاخصها با توجه به نظريات ساكنين امتيازبندي شده و نقش آن در رضايتمندي از كيفيت محيطي محله مشخص مي‌شود، كه منتج به مدلي تجربي براي سنجش عوامل مؤثر در رضايتمندي و نارضايتي از كيفيت محيط مي‌شود.    نتايج حاصل از اين ارزيابي نشان مي‌دهد كه 6 عامل كلي تعريف كننده رضايتمندي از كيفيت محيطي شهر پرديس است و اين در حاليست كه ميزان امتيازات حاصل از اين عوامل نشان مي‌دهد، سطح كيفي رضايتمندي از محيط سكونتي تقريباً نامطلوب است و محيط شهر پرديس نتوانسته به طور مطلوب نيازها و خواسته‌هاي ساكنين را برآورده سازد.