شناسايي و ارزيابي تأثير ابعاد و مؤلفه هاي تصميم گيري در پيشگيري انتظامي از جرم

مقدمه: نظر به جايگاه ويژه تصميم‌گيري در مديريت به‌نحوي‌كه تصميم‌گيري را به‌عنوان قلب مديريت و يا مترادف آن نام ‌برده‌اند؛ لذا با شناسايي، شناخت و تصميم‌گيري به‌موقع و مناسب در راستاي پيشگيري انتظامي از جرم مي‌توان تدابير و اقدامات لازم و مؤثري را به عمل آورد. روش: اين پژوهش ازنظر هدف، كاربردي و از لحاظ ماهيت، توصيفي تحليلي و نيز از نوع آميخته است. جامعه آماري در بخش كيفي، معاونين و مديران ناجا است كه با روش نمونه‌گيري هدفمند و اصل اشباع نظري 30 نفر انتخاب شدند. در بخش كمي نيز مديران و كارشناسان انتظامي تهران بزرگ در حوزه پيشگيري است كه با استفاده از فرمول كوكران 30 نفر انتخاب شدند. داده‌هاي بخش كيفي با استفاده از مصاحبه و در بخش كمي نيز از پرسش‌نامه برگرفته از نتايج مصاحبه استفاده گرديد. يافته‌ها: نظر به معادله رگرسيون و ضريب استاندارد، وضعيت داده‌ها نرمال و برابر آزمون t تك نمونه‌اي با سطح معني‌داري كوچك‌تر از 05/0 با اطمينان 95 درصد بين ابعاد تصميم‌گيري و پيشگيري انتظامي از جرم رابطه معني‌دار مثبتي وجود داشته و يافته‌ها نشان از شناسايي 7 بُعد و 20 مؤلفه دارد. نتيجه‌گيري: بين متغيرهاي مستقل، بُعد تعيين و تشخيص مسـئله و اجرا، بيشترين تأثير نسبت به ساير ابعاد تصميم‌گيري در پيشگيري انتظامي از جرم را به خود اختصاص داده و ميزان تأثير ابعاد هفت‌گانه تصميم‌گيري شناسايي‌شده به ترتيب شامل تعيين و تشخيص مسـئله، اجرا، گردآوري اطلاعات، مشخص كردن اهداف، انتخاب راه‌حل، تعيين راه‌حل‌ها و اجرا مي‌باشد. بدين معني كه هرچه شناسايي، تشخيص مسئله و اجرا در تصميم‌گيري به‌موقع، مناسب و سريع انجام گيرد، پيشگيري انتظامي از جرم نتايج مطلوب‌تري را در جامعه به همراه خواهد داشت.