كارايي افزودني‏هاي جاذب سموم بر ديازينون باقي‏مانده در تفاله انگور و تأثير آن بر مصرف خوراك، و فراسنجه‏هاي شكمبه و خون در بزهاي شيرده

هدف اين پژوهش بررسي اثر جاذب‏هاي مختلف سموم بر ميزان ديازينون باقي‏‏مانده در تفاله انگور سفيد و تأثيرگذاري اين افزودني‏ها بر فراسنجه‏هاي شكمبه‏اي و برخي پارامترهاي خوني در بزهاي شيرده تغذيه‌شده با جيره حاوي مقادير زياد تفاله انگور (71/‏27 درصد) بود. در اين مطالعه از 20 رأس بز شيرده مهابادي با ميانگين وزن زنده 5‏±‏50 كيلوگرم در قالب يك طرح كامل تصادفي با 4 تيمار و 5 تكرار استفاده شد. تيمارهاي آزمايشي شامل جيره‌هاي حاوي 1) تفاله انگور سفيد بدون جاذب سموم يا گروه شاهد، 2)‏ تفاله انگور فرآوري شده با جاذب سموم مايكوفيكس پلاس (Mycofix-plus)، 3) تفاله انگور فرآوري شده با جاذب سموم بيوتوكس (Bio-Tox) و 4) تفاله انگور فرآوري شده با جاذب سموم بيواسيد (Bio-Acid) بود. افزودن تركيبات جاذب سموم به جيره‏هاي داراي سطوح بالاي تفاله انگور سبب كاهش مقادير سم ديازينون در جيره گرديد (P 0/05)، به‌طوري‌كه بيشترين سم ديازينون در تيمار شاهد (mg/kg 4/08) و كمترين مقدار سم در تيمار فرآوري شده با مكمل BioTox برابر با (mg/kg 0/67) مشاهده شد. ميزان ماده خشك مصرفي، نيتروژن آمونياكي، غلظت كل اسيدهاي چرب فرّار و پروپيونات شكمبه، غلظت گلوكز و اوره خون درنتيجه افزودن جاذب‏هاي مختلف سموم افزايش يافت (P 0/05). جاذب‏ها تأثير معني‏داري بر جمعيت تك‌ياخته‌اي شكمبه‏ نداشت (P 0/05). افزودن جاذب‏هاي مختلف سبب كاهش اسيدهاي چرب غير استريفيه شد (P 0/05). غلظت بتا هيدروكسي بوتيرات (BHBA)، پروتئين تام و آلبومين خون درنتيجه مصرف جاذب‏ها تفاوت معني‏داري را در بين گروه‏هاي موردمطالعه نشان نداد (P 0/05). به‌طوركلي، تركيبات جاذب و غيرفعال كننده سموم در جيره‏هاي داراي سطوح بالاي تفاله انگور مقادير سم ديازينون را كاهش داد و سبب بهبود مصرف خوراك، فراسنجه‏هاي شكمبه‏ و متابوليت‌هاي خون در بزهاي شيرده مهابادي شد.