نابرابري درآمد و كيفيت محيط‌زيست: مطالعه موردي ايران

مطالعات اوليه پيرامون منحني كوزنتس، بر يك مدل ساده (آلودگي تابعي از سطح توسعه) متكي بودند. طبق مطالعات جديد، عوامل ديگري به‌غير از درآمد بر ميزان آلودگي زيست‌محيطي اثر دارند. يكي از متغيرهاي اقتصادي كه در سال‌هاي اخير مورد توجه قرار گرفته، توزيع درآمد است. در اين تحقيق در قالب داده‌هاي سري زماني اقتصاد ايران (1357تا 1391) به بررسي تأثير توزيع درآمد بر ميزان انتشار گاز دي‌اكسيد كربن پرداخته شده است. از ضريب جيني مناطق شهري و نسبت درآمد 10درصد ثروتمندترين به 10درصد فقيرترين افراد مناطق شهري به‌عنوان شاخص نابرابري درآمد استفاده شده است. با توجه به ويژگي هاي پايايي متغيرها، از روش ARDL براي برآورد معادلات رگرسيوني استفاده شده است. نتايج نشان مي‌دهند كه با بهبود توزيع درآمد، ميزان انتشار سرانه دي‌اكسيد كربن كاهش مي‌يابد. به عبارتي، بهبود توزيع درآمد ضمن اثرات مثبت اقتصادي و اجتماعي كه بسياري از مطالعات برشمرده‌اند، باعث بهبود كيفيت محيط‌زيست خواهد شد. گسترش شهرنشيني و مصرف سرانه انرژي نيز تأثير مثبت و معني‌داري بر انتشار سرانه دي‌اكسيد كربن دارد. همچنين در كوتاه مدت و بلندمدت درآمد سرانه هيچ تأثيري بر انتشار سرانه گاز CO lt;sub gt;2 lt;/sub gt; در كشور ندارد.