مسئله يابي بافت‌هاي ناكارآمد شهري مهم ترين مرحله مشاركت دهي ساكنان در موفقيت برنامه هاي نوسازي (نمونه موردي: محله شهيد خوب بخت تهران)

Problem Solving of deteriorated urban areas is the most important stage in the participation of residents for success in renovation programs (Case stude: Shahid Khob Bakht neighborhood)

امروزه نوسازي بافت هاي ناكارامد، ديگر به عنوان برخوردي صرفا كالبدي با بافت هاي مذكور تلقي نمي گردد؛ چرا كه تجارب به دست آمده در ايران و جهان طي دهه هاي گذشته نشان داده است كه حاكميت انديشه هاي بخشي­نگر، عدم توجه به ابعاد مشاركت پذيري برنامه هاي نوسازي و تقليل ابعاد آن به بعد نوسازي كالبدي، تنها مشكلات اين بافت ها را از جايي به جاي ديگر منتقل ميكند. لذا با توجه به مسائل فوق فرضيه پژوهش مبني بر اولويت مسئله يابي بافت هاي ناكارامد در ترغيب مردم به مشاركت، مطرح شد و طرح محله شهيد خوب بخت به عنوان اولين تجربه نوسازي مشاركتي در ايران، مورد ارزيابي قرار گرفت. در اين مقاله جهت پاسخگويي به اين فرضيه از روش تحقيق تركيبي (آميخته اكتشافي) استفاده شد و براي تبديل يافته هاي كيفي به كمي از روش تحليل محتوا كمك گرفته شد. تحليل­هاي كمي روش هاي آماري با كمك نرم افزار SPSS و آزمون فرضيه پژوهش به­روش T test و Chi square انجام گرديد. پس از آن نتايج نهايي بر مبناي يافته­هاي كمي و انجام تحليل­هاي كيفي ارائه گرديد و اهميت مرحله مسئله­يابي در فرايند نوسازي، به عنوان مرحله شناخت نيازها و مشكلات ساكنين، و توانمندي آنها در جهت رفع نيازها در سياست هاي نوسازي نيز مورد تاييد قرار گرفت.

Nowadays, the renovation of deteriorated urban areas is no longer regarded as a mere physical action on these urban textures. Because the experience gained in Iran and the world over the past decades has shown that the rule of partial thinking, the lack of attention to the dimensions of the participation of renovation programs, and the reduction of its dimensions to the physical renewal, just transfer the problems to somewhere else. Therefore, with regard to the above issues, the hypothesis of this paper was that the problem solving of deteriorated urban areas was urged to encourage people to participate, and the plan of the municipality of Shahid Goodakht was evaluated as the first experience of collaborative renewal in Iran. In this paper, the hybrid research method (exploratory blend) was used to answer this hypothesis and quantitative analysis of the content analysis method was used to transform the qualitative findings. Quantitative analysis of statistical methods was performed using SPSS software and the hypothesis test by T test and Chi square. Quantitative analysis of statistical methods was performed using SPSS software and the hypothesis test by T test and Chi square. After that, the final results were presented based on quantitative findings and qualitative analyzes and problem-solving phase in the renovation plans, as a stage of recognizing the needs and problems of the residents, and their ability to meet the needs of renovation policies, was also confirmed.