بررسي تأثير بار سطحي و زمان ماند بر ميزان كارايي فرايند نيزار مصنوعي با جريان زيرسطحي كاشته شده با ني Phragmites australis در تصفيه تكميلي پساب خروجي از تصفيه ثانويه صنايع دامپروري

مقدمه: فاضلاب‌ توليد شده در اثر فعاليت‌هاي دامداري، مملو از مواد مغذي مي‌باشد كه در صورت ورود به آب‌هاي سطحي و زيرزميني، اختلالات قابل توجهي را در كيفيت اين منابع ايجاد خواهد كرد. نيزارهاي مصنوعي به دليل داشتن هزينه‌هاي به نسبت پايين احداث و بهره‌برداري نسبت به سيستم‌هاي تصفيه متداول و اثراتي كه در حذف آلاينده‌ها دارد، يكي از گزينه‌هاي پيشنهادي جهت تصفيه فاضلاب‌هاي دامداري‌ها مي‌باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر، تعيين كارايي نيزارهاي مصنوعي در حذف مواد آلي و نوترينت‌ها از پساب دامپروري و بررسي تأثير بار سطحي و زمان ماند در كارايي نيزارهاي مصنوعي بود. روش‌ها: در اين پژوهش، راندمان حذف شاخص‌هاي Biochemical oxygen demand (BOD)، Chemical oxygen demand (COD)، كل جامدات معلق (Total suspended solids يا TSS)، نيترات- نيتروژن و فسفات (ارتوفسفات) از پساب دامپروري با استفاده از نيزارهاي مصنوعي در چند زمان ماند و بارگذاري هيدروليكي متفاوت طي يك دوره شش ماهه مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها: مقايسه راندمان حذف نشان داد كه بيشترين ميانگين ميزان حذف در نيزارهاي مصنوعي، در زمان ماند بيشتر، بارگذاري هيدروليكي كمتر و درجه حرارت بيشتر از 15 درجه سانتي‌گراد اتفاق افتاد و ميزان حذف شاخص‌هاي BOD، COD، TSS، نيترات و فسفات به ترتيب 74، 62، 69، 61 و 23 درصد گزارش گرديد. نتيجه‌گيري: كارايي نيزارهاي مصنوعي در بهبود كيفيت پساب خروجي از تصفيه ثانويه دامداري‌ها به منظور دستيابي به استاندارد سازمان محيط زيست ايران جهت آبياري فضاي سبز قابل قبول مي‌باشد.